«Ρίζα του κακού η έλλειψη εμπειρίας και πολιτικού περιβάλλοντος ακεραιότητας»
Για τη λειτουργία των θεσμών στον Δήμο Μεγαρέων τοποθετείται με μια συνέντευξη-παρέμβαση στα δημόσια πράγματα, ο πρώην επικεφαλής του συνδυασμού «Τώρα» και πρώην Αντιδήμαρχος Γιώργος Μπερδελής.
Με αφορμή την εφαρμογή του προτύπου κανονισμού δημοτικού συμβουλίου, ο πρώην Αντιδήμαρχος εξάγει συμπεράσματα για τη γενικότερη πολιτική εικόνα, στη συνέντευξη που ακολουθεί.
–Κύριε Μπερδελή πώς βλέπετε την εικόνα του Δημοτικού Συμβουλίου τους τελευταίους μήνες;
- Κυρία Σταματιάδη, αυτό που συμβαίνει τελευταία στην λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου είναι πρωτόγνωρο και λυπηρό, με κενά έδρανα της αντιπολίτευσης, λείπει ο διάλογος, η κριτική, η διαφορετική άποψη και αυτό πέρα από το ότι αποτελεί προσβολή στον Μεγαρικό λαό δεν συμβάλλει στην διαμόρφωση κοινών θέσεων και προτάσεων που είναι απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη του Δήμου.
-Πού κατά εσάς εντοπίζεται το πρόβλημα;
-Το μεγάλο πρόβλημα, δυστυχώς, δεν είναι μόνο μια κοινή συμφωνία για τον κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η διαμόρφωση και η τήρηση ενός ηθικού και ακεραίου πολιτικού περιβάλλοντος που αποτελεί θεμέλιο λίθο της λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η υιοθέτηση ενός «κώδικα» που συμπεριφορές και αντιπαραθέσεις πρέπει να εκφράζουν την δέσμευση όλων, στις ηθικές και πολιτικές αξίες που πρέπει να διαπνέουν όλους τους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι ως υπέρτατο χρέος και καθήκον έχουν το καλό και την ευημερία αυτού του τόπου.
Ο κώδικας αυτός δεν είναι ένα κανονιστικό ή νομοθετικό πλαίσιο (π.χ. κανονισμός λειτουργίας Δημοτικού Συμβουλίου) αλλά η ΠΑΙΔΕΙΑ, Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, η ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, με απώτερο στόχο την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτικών προς αυτούς και γενικότερα στους θεσμούς.
Ο σεβασμός, λοιπόν, στις αρχές ενός πολιτικού πολιτισμού, η καλλιέργεια αξιών, η ακεραιότητα, η ειλικρίνεια, η αξιοπιστία και το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης αποτελούν το «κλειδί» για την ενδυνάμωση και την δημιουργία ενός πολιτικού περιβάλλοντος που προωθεί την αντιπαράθεση θέσεων και επιχειρημάτων προωθώντας ταυτόχρονα την συνεργασία, την εμπιστοσύνη και την αξιοκρατία μεταξύ τους.
Οι μεγάλες προκλήσεις της εποχής δεν αφήνουν περιθώρια για άλλο χάσιμο χρόνου, για ανούσιους πολιτικούς διαξιφισμούς.
Αυτό οφείλουν να το καταλάβουν ΟΛΟΙ και να δράσουν αναλόγως.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, αυτή είναι η «ρίζα του κακού».
«Είναι σοβαρά πράγματα η κάθε κυβέρνηση, ο κάθε Λιβάνιος, να υποδεικνύουν πόσα θέματα θα συζητήσει το δημοτικό συμβούλιο;»
- Συγκεκριμένα για την διαφωνία περί κανονισμού Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου; Ποια είναι η άποψή σας;
- Θα σας απαντήσω ξεκάθαρα όπως έχω μάθει να κάνω σε όλη μου τη ζωή.
Όλη η ιστορία έχει δημιουργηθεί από έλλειψη εμπειρίας και έλλειψη ενός πολιτικού περιβάλλοντος, όπως προηγουμένως σας ανέλυσα.
Θλίβομαι όταν βλέπω τα κενά έδρανα της αντιπολίτευσης, θλίβομαι όταν βλέπω δημοτικούς συμβούλους να κουνούν το χέρι και να λένε «έχει διαβάσει τον κανονισμό;».
Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) μιλούν για τον Πρότυπο κανονισμό λες και είναι νόμος του Κράτους!
Κάνουν ένα τεράστιο λάθος, ο πρότυπος κανονισμός είναι ένα υπόδειγμα, ένας οδηγός με κατευθυντήριες οδηγίες που κάποιες είναι υποχρεωτικές με την έννοια ότι δεν αντίκειται στον νόμο και κάποιες προαιρετικές που συμβάλλουν να διαμορφωθεί ένα τελικό κείμενο (κανονισμός λειτουργίας συμβουλίου) σύμφωνα με τις ανάγκες και την συνεννόηση κάθε Δημοτικού Συμβουλίου.
Υποχρεωτική οδηγία είναι π.χ. ο τρόπος σύγκλησης του Δημοτικού Συμβουλίου, η διαδικασία αποφάσεων και ψηφοφορίας, η απαρτία κλπ, ενώ προαιρετικές οδηγίες είναι ο χρόνος ομιλίας ή οι ανακοινώσεις, ενημερώσεις ή ερώτηση από κάθε δημοτικό σύμβουλο πριν την συζήτηση των θεμάτων ημερήσιας Διάταξης.
Για να κατανοήσει όλα αυτά κάποιος θα πρέπει να κάνει τον κόπο να μελετήσει τους νόμους 3852/10 (Καλλικράτης), 4555/18 (Κλεισθένης), 4804/21, 5056/23 και θα διαπιστώσει ότι δεν βάζουν όρο να μην γίνονται προ ημερήσιας διάταξης, ανακοινώσεις, ερωτήσεις, ενημερώσεις.
Συνεπώς, αυτό είναι θέμα απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου και κανενός άλλου, όπως και ο χρόνος κάθε ομιλίας. Το ότι δεν έγινε μέχρι σήμερα σωστή διαχείριση των προ ημερήσιας διάταξης θεμάτων, δεν σημαίνει τα «κόβουμε» γιατί απλά διαθέτουμε την πλειοψηφία.
Αυτά είναι κατακτήσεις για το αυτοδιοικητικό κίνημα και κανένας δεν έχει δικαίωμα κατάργησής των.
- Μα κάποιοι σύμβουλοι της πλειοψηφίας ισχυρίζονται ότι μπορεί η αντιπολίτευση να βάλει θέματα ως κατεπείγοντα
-Εδώ, κ. Σταματιάδη, γίνεται μια τρομερή σύγχυση. Δεν μιλάμε για θέματα προ ημερήσιας Διάταξης, αλλά για ερωτήσεις, ανακοινώσεις, ενημερώσεις χωρίς διάλογο αλλά μόνος με απάντηση της Διοίκησης.
Θέματα ως κατεπείγοντα μπορούσε κάθε Δημοτικός Σύμβουλος να φέρει λίγο πριν ξεκινήσει η διαδικασία συζήτησης της ημερήσιας διάταξης (Ν.3832/10 και 4555/18) μετά από εισήγηση προέδρου, δημάρχου ή επικεφαλή παρατάξεως. Χωρίς συζήτηση και η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου αποφασίζει αν είναι κατεπείγον για να συζητήσει και να πάρει απόφαση.
Ενώ, αντίθετα, ο πρότυπος κανονισμός προτείνει ότι (άρθρο 2 & 2) έκτακτο θέμα μπορεί ο δημοτικός σύμβουλος να προτείνει 2 μέρες πριν την δημοσίευση της ημερήσιας διάταξης και με την προϋπόθεση ότι ο πρόεδρος έχει στείλει στους επικεφαλείς το σχέδιο ημερήσιας διάταξης 3 ημέρες πριν την δημοσίευση.
Διερωτώμαι, ο Πρόεδρος που επιμένει στην εφαρμογή του νέου πρότυπου κανονισμού, το έπραξε αυτό;
Πέρα όμως από το γεγονός ότι ένα θέμα επείγον μπορεί να δημιουργηθεί και μια μέρα πριν την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (και αυτό δεν μπορεί να το κρίνει κανένας Λιβάνιος) θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα και στην λειτουργία της Διοίκησης του Δήμου, αφού όσοι έχουμε εμπειρία σ’ αυτά τα θέματα, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η Διοίκηση έως την τελευταία στιγμή πριν την δημοσίευση της πρόσκλησης διαμορφώνει την τελική ημερήσια διάταξη.
Θα ήθελα, κ. Σταματιάδη, να σας δώσω ένα παράδειγμα, πόσο σημαντικό είναι να έχει δικαίωμα ένας σύμβουλος να κάνει ενημερώσεις ή ερωτήσεις προ ημερησίας διάταξης: το θέμα για τις διερευνητικές γεωτρήσεις του βωξίτη στα Γεράνεια όρη, το έθεσα ως πληροφορία-ενημέρωση προ ημερησίας διάταξης, το θέμα της εγκατάστασης λαθρομεταναστών, επίσης, το έθεσε ο Γιάννης Σεβαστής, καθώς και τόσα άλλα προβλήματα της καθημερινότητας, που ενδεχομένως «διαφεύγουν» της Διοίκησης και δεν μπορούν να τεθούν ως θέματα για συζήτηση.
- Νομίζω ότι κατάλαβα πόσο είναι σημαντικό να μπορεί ένας δημοτικός σύμβουλος να θέτει ερωτήματα ή ανακοινώσεις προ ημερησίας διάταξης, αλλά όσον αφορά θέματα προς συζήτηση, όπως είπαν κάποιοι σύμβουλοι της πλειοψηφίας μπορεί να βάλει κάποιος στον δίμηνο απολογισμό που κάνει η Διοίκηση.
- Καταρχάς, η ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας της Δημοτικής Αρχής κάθε δίμηνο είναι ως διαδικασία αστεία και μόνο γέλια προκαλεί, αδικεί την Διοίκηση, που καλείται να κάνει απολογισμό πεπραγμένων κάθε δίμηνο! Είναι μια δήθεν δημοκρατική διαδικασία ελέγχου χωρίς διάλογο!
Πέραν όμως τούτου, το άρθρο 15, παράγραφος 7, το Πρότυπου Κανονισμού (τροπ. Αρ. 67 Ν. 3852/10) για την Ειδική Συνεδρίαση Λογοδοσίας της Δημοτικής Αρχής, τι προβλέπει:
«…θέματα έως 10 της ημερήσιας διάταξης καταθέτει εγγράφως 3 μέρες πριν την συνεδρίαση κάθε δημοτικός σύμβουλος, ο οποίος μπορεί να θέσει έως 1 θέμα, αν τα θέματα είναι περισσότερα από 10, διενεργείται δημόσια κλήρωση…» (!!!)
Δηλαδή, φθάσαμε σε σημείο να «παίζουμε στα ζάρια» όχι μόνο τα θέματα που ο κάθε σύμβουλος (κι αυτός είναι ο ρόλος του) θεωρεί σημαντικά, αλλά κι όλη την Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Έπειτα, οι προτάσεις για πόσο χρονικό διάστημα θα ομιλούν ο Δήμαρχος, οι Αντιδήμαρχοι, οι δημοτικοί σύμβουλοι (λες και είναι ανίκανοι να το διαχειριστούν μόνοι τους, δηλαδή ως δημοτικό συμβούλιο) δεν προσβολή προς αυτούς και γενικά προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Η κάθε κυβέρνηση, ο κάθε Λιβάνιος να υποδεικνύουν πόσα θέματα θα συζητήσει το δημοτικό συμβούλιο; Δεν είναι αυτό, άμεση προσβολή στην Δημοκρατία;