Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Από τις 28 Ιανουαρίου φέτος άνοιξε το Τριώδιο, δηλαδή ανοίξανε στις εκκλησίες το ψαλτήρι με τις τρεις ωδές, που περιέχει τις ακολουθίες μέχρι το βράδυ του Μ. Σαββάτου, που τελειώνει.
Αυτό το «άνοιγμα» του βιβλίου, σηματοδοτούσε την αρχή για διασκέδαση μικρών και μεγάλων άλλοτε στα Μέγαρα. Μη φανταστείτε πολυδάπανες και φανταχτερές διασκεδάσεις. Αντίθετα, τότε οι Μεγαρίτες ήξεραν ότι για να διασκεδάσεις, δηλαδή για να διασκορπίσεις τις στενοχώριες σου, έφτανε και περίσσευε μια καλή παρέα και καλή διάθεση. Τα λεφτά δεν έπαιζαν κανένα ρόλο! Ακριβώς το αντίθετο γίνεται σήμερα.
Μόλις άνοιγε λοιπόν το Τριώδιο, ανάβανε φωτιές στις γειτονιές με κλήματα, που «κλέβανε» οι μικροί από τους λιακούς των σπιτιών. Οι νοικοκυρές έκαναν τα «στραβά μάτια» και άφηναν τους μικρούς της γειτονιάς να κλέψουν μέχρι… ένα δεμάτι κλήματα, με τον γάντζο δεμένο στην άκρη σε σχοινί, που οι μικροί τον πετούσαν επάνω στο λιακό. Όταν το παράκαναν τους έβαζαν τις φωνές .Γύρω λοιπόν από τη φωτιά στήνανε αποκριάτικους χορούς, τραγουδώντας. Χόρευαν αγκαλιασμένοι, όπως στα ρουσάλια, ενώ ένας με μια «σαρμόνικα», που ήξερε να παίζει ΜΟΝΟ τις… αποκρές , συνόδευε τους χορευτές στα τραγούδια τους, που ήταν τα εξής αποκριάτικα:
«Τούτες οι μέρες τό χουνε τούτες οι δυο βδομάδες
να τραγουδούν τα θηλυκά να χαίρονται οι μανάδες.
Τσαι το ντούρι, ντούρι, τσαι το κολοβό γαϊδούρι, το’πιατσε κακό τσιμπούρι.
Τσαι ο ντούρης το χορεύει τσαι η ντούραινα χορεύει.
Δώστου πέρα, δώστου πέρα, δώστου φουστανιού αέρα.
Του μπροστινού δώστου σανό, του δεύτερου κριθάρι, του τρίτου τσαι του τέταρτου, γαϊδουρινό σαμάρι.
Εσύ που σούρνεις το χορό, σου πρέπουνε μουτζούρες, σου πρέπουν απ’ την Κούλουρη τρεις κρίθινες κουλούρες…»
Και άλλα τέτοια σατυρικά, όπως:
Να βγεις στο παραθύρι να δω το χάλι σου, που πέφτουν τα μαλλία ‘πο το τσεφάλι σου!
Και όπως το παρακάτω :
«Κατηγορούν τη γάτα μας τσαι τηνε λένε γραία, που’χει τα μάτια γαλανά τσαι την ορά μακραία!».
Τα αποκρέματα στα σπίτια, ήταν αφορμή να πλημμυρίσουν οι καρδιές των νέων από κέφι και χαρά, αλλά και να γνωριστούν καλύτερα, για να ανθίσουν οι αγνοί έρωτες. Από το άνοιγμα του Τριωδίου, μέχρι την αυγή της Καθαρής Δευτέρας γινόντουσαν τα Αποκρέματα. Τέλος, την Καθαρή Δευτέρα, πολλές αντροπαρέες γυρνούσανε στους δρόμους με νταούλι και πίπιζα τραγουδώντας το «της τριανταφυλλιάς τα φύλλα θα τα κάνω φορεσιά, να τα βάνω να περάσω να σου κάψω την καρδιά».
Αποκριάτικο φαγητό ήταν το «μπουρέτσι» με βάση το κρέας σε κομματάκια και το αλεύρι. Γλυκό στις Απόκριες έφτιαχναν τη «γαλόπιτα», το γνωστό γαλακτομπούρεκο με φύλλο βέβαια, που έφτιαχναν μόνες τους οι νοικοκυρές. Τώρα, πάνε αυτά, τα ξεχάσαμε.
Τα νιάτα δεν περιμένουν τις Αποκρές για να το γλεντήσουν! Τα έχουνε κάνει όλα «ίσιωμα» και είναι κρίμα.
Θυμάμαι, όταν ήμουνα πολύ νέος και τύχαινε να ξενυχτίσω δυο βραδιές κοντά κοντά, ο μακαρίτης ο πατέρας μου έλεγε με θυμό: «Καλά εσύ κάθε μέρα αποκρές έχεις;». Αυτό ακριβώς κάνουν οι νέοι με τα μασκαριλίκια τους. Έχουν κάθε μέρα Αποκρές , γι’ αυτό και δεν τις ευχαριστιούνται.