[quote]
Ελλάς πύρ! Ελλήνων πύρ! Χριστιανών πύρ!
Τρείς λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε;
Γ. Σεφέρης 1968
[/quote]
γράφει ο Λ. Μπισταράκης, Παιδίατρος, Διδάκτωρ Παν. Αθηνών
Εδώ ο ποιητής προφητεύει ,ότι η υποκρισία, η βλακεία και ο ευσεβισμός της χούντας σκοτώνει. Και είχε δίκηο, διότι στη μεταπολίτευση επικράτησε η ιδεολογία των φωταδιστών της αριστεράς, τύπου Φίλη , οι οποίοι μαζί με “τα βρώμικα νερά της μπανιέρας πέταξαν και το μωρό”.
Άρχισε η διαπόμπευση των θείων της Εκκλησίας και του Έθνους μας. Στο όνομα μιας δήθεν επιστήμης, μιάς δήθεν προόδου, που θεωρεί την Εκκλησία σκοταδισμό και τη ζωή της Εκκλησίας αποτέλεσμα μιας καθυστερημένης συνείδησης. Αυτοί οι φωταδιστές, οι οποίοι ελέγχουν και σήμερα το πλέγμα της παιδείας, κατατρύχονται από ένα επιστημονισμό του 19ου αιώνα, τον μόνο που γνωρίζουν και στον οποίο παραμένουν εν ονόματι της προόδου. Η σύγχρονη επιστήμη ,όπου υπάρχει, έχει διαπιστώσει κατά τρόπο τελειωτικό ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΝΑΙ ΑΣΥΜΠΙΕΣΤΗ ΚΑΙ ΑΣΥΡΡΙΚΝΩΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ. Επομένως μόνο ένας χαζοχαρούμενος προοδευτισμός του 19ου αιώνα, μόνο αυτός επιτρέπει στους δικούς μας φωταδιστές “του Σύριζα” να λένε τις τόσες εμβριθείς μπούρδες.
Γι΄αυτό τα παιδιά-επειδή ως παιδιά έχουν έναν ορίζοντα, μέσα στον οποίο ζούν τον κόσμο της ονειροφαντασίας και της πραγματικότητας σαν ένα αδιαίρετο σύνολο-αυτά τα παιδιά σήμερα, τα Ελληνόπουλα, έχουν την τραγική αίσθηση ότι καθημερινά τους γίνεται υποκλοπή της ΟΛΟΤΗΤΑΣ τους, της συνολικότητάς τους. Και γι΄αυτό υπάρχουν τα φαινόμενα της αφασίας, της αδιαφορίας και του μαρασμού της παιδικής ζωηράδας. Το δεύτερο στοιχείο είναι το γεγονός ότι η Ορθοδοξία είναι όντως η κιβωτός του Ελληνισμού και αποτελεί ένα συστατικό και πολύ σημαντικό τμήμα της συλλογικής μνήμης του Ελληνικού έθνους. Και είναι αναμφισβήτητο ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αποκολλήσεως αυτού του τμήματος της συνολικής μνήμης αποτελεί ακρωτηριασμό. Ο σύγχρονες διαπιστώσεις των επιστημών της αγωγής συγκλίνουν στο ότι η αποκόλληση ενός τμήματος της συλλογικής μνήμης ή συνείδησης σε μια παιδαγωγική διαδικασία διαμορφώνει όχι μόνο αφασικές προσωπικότητες, αλλά επίσης, και κυρίως, εξασθενημένης πολιτιστικής αντιστάσεως άτομα και κοινότητες. Είναι λοιπόν φανερό οτι αν αφαιρέσει κανείς, για οποιουσδήποτε λόγους, τη διδαχή των ορθοδόξων ηθών και εθίμων από την παιδεία, θα δημιουργήσει μια νέα γενιά εύκολη σε οποιοδήποτε ιμπεριαλισμό. Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα γίνει έτσι ή αποικία ή συνάφι γενιτσάρων, ή στην καλύτερη περίπτωση, ένα εξευγενισμένο σουπερ μάρκετ.
Το τρίτο στοιχείο, είναι ότι υπάρχει απερίγραπτη ημιμαθής αφέλεια στο εκπαιδευτικό σύστημα. Ενώ πρόθεση των μεταρρυθμιστών είναι να διαμορφώσουν παιδιά που αναγνωρίζουν πραγματικότητες, στην ουσία το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα εισάγει μια νέα ειδωλολατρεία. Διότι μέσα στο ορθόδοξο ήθος του τόπου μας υπάρχει μια απόλυτη εμμονή στο ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μια ανεπανάληπτη και μοναδική προσωπικότητα, μέσα στην κοινότητα, σε άρρηκτη σύνδεση προσώπων και κοινότητας.. Και αυτό μας το λέει η Ορθοδοξία, τονίζοντάς το χαμογελαστά ότι το κάθε πρόσωπο είναι σχεδόν ένας υποψήφιος θεός, ένας “εν σαρκί περιπολών θεός”. Αυτό είναι η απόλυτη εμμονή στη σάρκωση. Καταλαβαίνετε τώρα ποια είναι η διαφορά, όταν έρχονται διάφοροι άσαρκοι ιδεαλισμοί, οι οποίοι λένε ότι το κάθε άτομο είναι ένα άσαρκο άτομο με μια γενική αιτιοκρατία, η οποία δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, που δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει ιστορία, ότι η μόνη κοινωνική πραγματικότης είναι το άθροισμα των κομμάτων. Καταλαβαίνετε τι συντριβή είναι αυτό για την τρυφερή προσωπικότητα του παιδιού, που ξέρει ότι είναι πρόσωπο χωρίς να του το έχει διδάξει κανείς, και πόσο πληγώνεται μ΄αυτή την άσαρκη και ξεπερασμένη διδαχή της επιστημοσύνης του 19ου αιώνα .
Τι αγάπη, τι ελπίδα για τη ζωή να δημιουργήσεις στο παιδί, όταν του διδάσκουμε ότι είναι τμήμα μιας διαδικασίας που δεν έχει αρχή και τέλος που δεν έχει ιστορία;
Μέσα σ΄αυτό το δρομολόγιο με τα ανύπαρκτα πρόσωπα οι νέοι αντιδρούν, προσπαθώντας να δημιουργήσουν το δικό τους δρομολόγιο με υπαρκτά πρόσωπα, με υπαρκτές κοινότητες, και βεβαίως δεν έχουν καμία διάθεση να μείνουν σ΄αυτό το ψυγείο και να αισθάνονται αυτή την ψύξη της συμπαντικής μοναξιάς.
Διότι εκεί οδηγεί αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα, δημιουργεί μια αίσθηση γενικής ψύξης. Τα παιδιά είναι παγωμένα στην εποχή μας, γι΄αυτό δημιουργούν τις μικροκοινότητές τους, γι΄αυτό έχουν αυτή την διάθεση για φυγή, γι΄αυτό η προσπάθεια “να τη βρούμε”.
Δεν έχουμε ίσως σκεφτεί τι σημαίνει αυτή η υπέροχη έκφραση των παιδιών “τη βρίσκουμε”. “Ποιά” βρίσκουμε; Είναι όλα θηλυκά αυτά που βρίσκουμε, αυτές οι μεγάλες λέξεις: την ελευθερία μας, την ψυχή μας, τη σωτηρία μας, την Ελλάδα μας, τη βρίσκουμε. Και δεν βοηθάει τίποτα από όλα αυτά το εκπαιδευτικό παραλήρημα του Φίλη και ΣΙΑ, ώστε τα παιδιά να τη βρούνε την κοινότητα, να βρούνε την αλυσίδα που τους συνέχει, των ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ, και να βρούνε βεβαίως και την κατάφαση του προσώπου τους.
Πρέπει να θυμόμαστε πάντα, ότι στην καθ΄ημάς Ανατολή η Εκκλησία είναι η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, είναι το εκ-καλώ, δεν είναι ντουβάρια, δεν είναι εκκλησιαστικοί θεσμοί, ιεραρχία, δεν είναι νόμοι. Επομένως το “σώστε την πίστη” σημαίνει σώστε την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχετε προς την ψυχή σας. Γιατί η πίστη είναι μια ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Ενώ η έλλειψη πίστης συνεπιφέρει και πλήρη χρεωκοπία της εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει ο άνθρωπος προς τον εαυτό του μέσα στην κοινότητα. Γι΄αυτό μέσα σ΄αυτή την επιδιωκόμενη από την σημερινή αγωγή κατάργηση της σάρκας για χάρη των ιδεολογημάτων- της σάρκας που στη δική μας παράδοση είναι ο Θεός και η κοινότητα- υπάρχει η κρίση εμπιστοσύνης των νέων προς τους εαυτούς τους. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑΣ.