[quote]Στη κοίμηση του σεπτού Μητροπολίτου μας[/quote]
Μέ συνοχή καρδίας, θλίψη πραγματική και πολλή στοργή κηδεύσαμε και προπέμπαμε στην αιωνιότητα και στη Βασιλεία του Θεού τον κοινό Πατέρα και Διδάσκαλο Μεγαρίδος και Σαλαμίνος και Ποιμενάρχη μας, τον μακαριστό πρώτο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κυρό Βαρθολομαίο.
Στα φιλόξενα καί ιερά χώματα των Μεγάρων, αποθέσαμε το άγιο σκήνος Του, και μάλιστα, κάτω από τη σκέπη του αγίου Λαυρεντίου, του Μεγαρέως, του εν Σαλαμίνι ασκήσαντος, εκεί στο υπόγειο ταφικό παρεκκλήσιο του Αγίου Καλλινίκου!
Στα χέρια του Θεού παραδώσαμε την ευλογημένη ψυχή Του και στην ιστορία αποθησαυρίζουμε τη σπάνια προσωπικότητά Του και το ήρεμο, το πράο, το τίμιο και ευγενές ήθος Του.
Τό ήθος του καλού και αγαθού εκκλησιαστικού Ποιμένα!!!
Από την πρώτη ώρα, που εγκαταστάθηκε Μητροπολίτης μας, τό 1974, πλούτισε τις Επαρχίες και της Μεγαρίδας και της Σαλαμίνας με την αρχοντιά Του, την καλωσύνη Του, την ευγένειά Του, τη μεγαλοψυχία Του, τη γλυκύτητα του ύφους Του, την ζυγισμένη διδαχή Του…
Ο μακαριστός Ποιμενάρχης μας ήταν η ήρεμη ανακαινιστική δύναμη, πού χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, κυρίως μεταποιούσε τις καρδιές των ανθρώπων. Σε ηρεμούσε, σε ειρήνευε, σε ανέπαυε, σε καθησύχαζε, σε εμψύχωνε, σου τόνωνε την πίστη, σου αύξανε την ελπίδα, σε βοηθούσε να κατανοήσεις το νόημα της ζωής. Και όλα αυτά τα κατόρθωνε μέ τό μειλίχιο και πράο ύφος Του, χωρίς πολλά λόγια, χωρίς χειριστικές μεθοδεύσεις και ψυχαναγκαστικές υπερβάσεις, επεμβάσεις ή υπερβολές.
Η ευγένειά Του είναι τό κληροδότημά Του σε μας τα πνευματικά Του τέκνα. Η ταπεινοφροσύνη Του είναι η παρακαταθήκη, πού κρατούμε. Και η αγάπη Του, ως φιλοθεϊα, φιλαδελφία και φιλανθρωπία είναι ο ευλογημένος προσανατολισμός, πού θά πρέπει νά έχουμε όλοι μας στό εξής.
Ηλθε στά Μέγαρα, τό 1974, στη δύσκολη μεταβατική και μεταπολιτευτική εποχή ένας γνήσιος «αριστοκράτης»! Μας έβγαλε από τό αρχοντοχωριατισμό, που επικρατούσε τότε, ως νοοτροπία, και μας έκανε πολίτες της οικουμένης. Κράτησε ισορροπίες δύσκολες, απέφυγε οξύνσεις και αποσώβησε αντιπαλότητες! Ήλθε φέροντας το ήθος του εκκλησιαστικού άνδρα, την ευγένεια, την διάκριση, τη σύνεση, τη μεγαλόψυχη διάθεση, την άοκνη εργατικότητα, την τυπικότητα στις υποχρεώσεις, την ευθύνη, την υπευθυνότητα… Πόσα μάθαμε απ’ Αυτόν! Πόσα διδαχθήκαμε! Σε πόσα μας εμυσταγώγησε…
Σάν τό ήρεμο, το ποτιστικό ποταμάκι ύδρευσε και πότισε και δρόσισε τις υπάρξεις των Χριστιανών 40 χρόνια -κληρικών, μοναχών και λαϊκών- με στοργή ανεπιτήδευτη και συνετή, με ιερατική και ιεροπρεπή λειτουργική στάση και κίνηση, με λόγο Αληθείας, παρηγορίας και ορθοδόξου διδαχής, με παράδειγμα πραότητος, πίστεως και ελπίδος. Και βεβαίως όλα αυτά πάντοτε μέσα σε εφαπλωμένη ελευθερία!!! Τοιουτοτρόπως, δηλαδή με ελευθερία και άνεση αγκάλιασε όποιον προσήλθε και Του το ζήτησε και όποιον με ειλικρίνεια Τον προσήγγισε.
Χαρακτηριστικό του: τό χαμόγελο! η ευγένεια!
Δύναμή Του: η ακράδαντη πίστη στόν Χριστόν! Η δε γνήσια θεολογική άποψη καί η ορθόδοξη κατανόηση της ζωής και η εκκλησιαστικότητα, ως τρόπος ζωής και υπάρξεως ήταν οι πυλώνες της ζωής καί της πορείας Του. Τα καλά Του έργα ήταν πολλά και διακριτικά και πάντοτε έγιναν εν κρυπτώ. Πόσοι και πόσοι στην εκδημία του δεν ομολογούσαν τις ευεργεσίες Του, και δεν έκρυπταν το έλεός Του προς πάσχοντες, προς υποφέροντες, προς πτωχούς, προς φοιτητές, προς νέους, τους οποίους βοήθησε επαγγελματικά να προοδεύσουν…! και κανείς, βεβαίως δεν γνώριζε τίποτα, ούτε κάν η αριστερά Του δεν γνώριζε τι έκανε και τι πρόσφερε η δεξιά Του.
Διότι, το στίγμα της προσωπικότητας του Μητροπολίτου Βαρθολομαίου ήταν το «λάθε βιώσας». Ήταν όμως, και η οικογενειακή του κληρονομιά τέτοια. Όταν πέθανε ο επιχειρηματίας πατέρας Του, Βασίλειος Κατσούρης επεσκέπτονταν την οικογένεια συλλυπητηρίως διάφοροι άγνωστοί τους άνθρωποι, οι οποίοι ομολογούσαν ευεργεσίες τις οποίες είχε κάνει προς αυτούς ο πατέρας τους “ο κυρ-Βασίλης”, ο οποίος διήρχετο ευεργετών και βοηθών πάντας, εκεί στο Μοναστηράκι που ήταν η επιχείρηση του.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης μας δεν ήταν ο άνθρωπος των μεγάλων έργων και των εντυπωσιακών υποδομών. Ήταν ο άνθρωπος του Ευαγγελικού και εκκλησιαστικού ήθους, όχι της «αγχώδους εργοποιΐας», όπως ο Ίδιος κάποτε είπε σε κήρυγμα Του. Έθεσε τις πνευματικές, ποιμσντικές και διοικητικές βάσεις στη νεοϊδρυθείσα Μητρόπολη Μεγάρων και Σαλαμίνος. Έστησε το σύστημα ποιμαντικής καί διοικήσεως της με ζηλευτά αποτελέσματα. Δημιούργησε τον φορέα της φιλαδελφίας και φιλανθρωπίας τον Ιανουάριο του 1975 στην νεοπαγή Μητρόπολη, το ΓΕΝΙΚΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ ΕΡΓΩΝ ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑΣ (ΓΤΕΦ). Επίσης, έθεσε τις βάσεις της επιμορφώσεως των Κληρικών, μέ τις ανεπανάληπτες μηνιαίες Ιερατικές επιμορφωτικές Συνάξεις, που πρωτοπορώντας άρχισε από το 1975.
Έστησε το εκκλησιαστικό παραθεριστικό κέντρο της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα (την Κατασκήνωση), την ονομασθείσα υπ’Αυτού “ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΞΟΧΗ”, που την μεταποίησε κατά τις ανάγκες των εποχών, σε “Επιμορφωτικόν Παραθεριστικόν Κέντρον” των παιδιών, των εφήβων και των νέων, και τούτο επί 30 χρόνια λειτούργησε άψογα και επικοδομητικά.
Το Κατηχητικό και κηρυκτικό έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων ήταν η συνεχής κατ’έτος μέριμνά του και η φροντίδα του, ώστε να καταρτίζονται και να προάγονται οι Χριστιανοί εκκλησιαστικά και πολιτιστικά.
Μέσα στο φιλάνθρωπο πνεύμα της σοφής και συνετής Ποιμανσίας Του ήταν οι αιμοδοσίες και η άμεση και αγαστή συνεργασία Του με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, του οποίου ίδρυσε τοπικό Τμήμα Μεγάρων και Σαλαμίνος.
Επιλήψει ημάς ο χρόνος, εάν λεπτομερώς αναφερθούμε στο σπουδαίο του Ιδίου κηρυκτικό, ποιμαντικό και αντιαιρετικό έργο. Οι ομιλίες Του απαράμιλλες, ευσύνοπτες, μεστές, κατανοητές, θεολογικές, καίριες και σαφέστατες. Κήρυκας πάντοτε του μηνύματος της Βασιλείας του Θεού, γιαυτό και εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως Θεολόγος της Βασιλείας του Θεού! Και όντως ήταν! Πρός τή Βασιλεία του Θεου απέβλεπε σ’ Αυτήν προσανατόλιζε, σ’ Αυτήν οδηγοῦσε, ως Ποιμένας και Πνευματικός Πατέρας τα λογικά πρόβατα της Ποίμνης του Χριστού.
Αυτά τα ολίγα επιγραμματικώς στη μνήμη του δικαίου και πιστού και σοφού και μεμετρημένου Ιεράρχου και Ποιμενάρχου μας αναφέρομε καθηκόντως και ευγνωμόνως και χρεωστικώς, χωρίς να επεκταθούμε σ’ άλλα… στα πολλά και μεγάλα και εξ ίσου ουσιαστικά, που έπραξε και μας άφησε, ως ίχνη ευλογίας…
Τον συνοδεύουν στην αιωνιότητα, εκτός από την πίστη Του, από τις αρετές Του και τις αγαθοεργίες Του, τα άπειρα <<ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ>> μας, η ευγνωμοσύνη μας και οι πολλές ευεργεσίες Του, αλλά και η υιική στοργή του Ποιμνίου Του.
Ήταν ο άνθρωπος του Θεού, ο γνήσιος Ποιμήν… που βάδισε στα ίχνη και τα βήματα του καλού Ποιμένος και άφησε τα ίχνη του σεμνού και καλού Ποιμένα!
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΚΑΡΙΣΤΕ και ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕ ΓΕΡΟΝΤΑ!
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕΝ ΕΣΑΕΙ…
Να έχομε την ευχή Σου!
Αρχιμ. Χρυσόστομος Κουλουριώτης
Ιεροκήρυξ-Ηγούμενος Ι.Μ.Αγ. Παρασκευής Μαζίου Μεγάρων