γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Όποιος γεννήθηκε Έλληνας έχει καθήκον να συνεχίσει τον αιώνιο ελληνικό θρύλο. Αυτή η ασίγαστη ευθύνη βαραίνει τους ώμους μας, γιατί είναι γραφτό να γίνεται εδώ μια ασταμάτητη πάλη για Λευτεριά.
Ο θρύλος όμως ο ελληνικός, για να έχει συνέχεια, θα πρέπει να μην ξεχνάμε την Ιστορία μας και τις ένδοξες επετείους, όπως της 6ης Απριλίου του 1941.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, περνάει αυτή η επέτειος στα. μουγκά! Το πρώτο ΟΧΙ το βροντοφωνάξαμε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν ο Μουσολίνι ήθελε να μας υποδουλώσει, χωρίς να αντισταθούμε. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, είπαμε πάλι ΟΧΙ στον Χίτλερ πεντέμιση μήνες αργότερα στις 6 Απριλίου 1941.
Αυτό το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ, από μια μικρή χώρα στην πανίσχυρη Γερμανία, άφησε κατάπληκτους όλους τους λαούς της Γης. Τολμήσαμε να αντισταθούμε και να πολεμήσουμε συγχρόνως με δύο αυτοκρατορίες!
Ο ίδιος ο Χίτλερ στις 28 Αυγούστου 1941 σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ είπε τα εξής: «Είμαι υποχρεωμένος να δηλώσω ενώπιον της ιστορίας, ότι από τους στρατούς, που αντιμετωπίσαμε, ΜΟΝΟ ο ελληνικός αναδείχθηκε ισάξιος προς το Γερμανικόν στρατόν!».
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Μόσχας στις 27 Απριλίου 1941 μετέδιδε τα εξής:
«Έλληνες! Πολεμήσατε άοπλοι εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού είσαστε Έλληνες. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε!». Τα έλεγαν αυτά οι Ρώσοι, γιατί το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ της Ελλάδας, στις 6 Απριλίου 1941, έγινε αιτία να καθυστερήσει ο Χίτλερ πέντε εβδομάδες να εφαρμόσει το σχέδιο Βαρβαρόσα και τον πρόλαβε ο χειμώνας, που καθήλωσε τα γερμανικά άρματα μάχης, μόλις 30 χιλιόμετρα από τη Μόσχα.
Τότε και άλλοι ηγέτες είχαν εκφράσει το θαυμασμό τους για την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός μάλιστα της Αγγλίας Τσώρτσιλ το. παράκανε και ξεπέρασε όλους σε κολακεία, δηλώνοντας τα εξής: «Μέχρι σήμερα, 6 Απριλίου 1941, λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν και νικούν τους Ιταλούς, ως αληθινοί ήρωες. Από εδώ και πέρα, μετά το ΟΧΙ προς τους Γερμανούς, θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!».
Αυτά «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», γρήγορα ξεχάστηκαν από ΟΛΟΥΣ φίλους και εχθρούς.
Εμείς όμως γιατί δεν τους τα θυμίζουμε; Αυτό τότε το μεγάλο όχι σφραγίστηκε με το αίμα ηρώων νεκρών Ελλήνων. Αυτούς γιατί τους ξεχάσαμε;
Δύο εβδομάδες μετά το μεγάλο αυτό ΟΧΙ στους Γερμανούς και ανήμερα του Πάσχα 20 Απριλίου 1941, ένα σμήνος αεροπλάνων «καθέτου εφορμήσεως» Γερμανικών στούκας, έκαναν επίθεση σε ελληνικά πολεμικά πλοία, που είχαν αγκυροβολήσει στα ανοιχτά της Βαρέας. Βύθισαν το ΨΑΡΑ.
Όλα έγιναν ξαφνικά και γρήγορα. Τριάντα έξι νεκροί Έλληνες. Ένας κελευστής, έξι υποκελευστές και 29 δίοποι ναύτες του πολεμικού ΨΑΡΑ και ένας σημαιοφόρος του πολεμικού ΟΛΓΑ. Οι συμπολίτες μας τότε έσπευσαν και βοήθησαν τους τραυματίες και έσωσαν πολλούς.
Σήμερα η άγκυρα του ΨΑΡΑ στερεωμένη πάνω σε μια μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των ηρωικών πεσόντων του ΨΑΡΑ είναι στο μώλο της Πάχης και θυμίζει τη θυσία τους. Θα πρέπει να προστεθεί και το όνομα του σημαιοφόρου Ι. ΔΟΥΡΗ του πολεμικού πλοίου ΟΛΓΑ, που σκοτώθηκε από τα πολυβόλα των στούκας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι τον ΨΑΡΑ, ενώ βυθιζόταν, συνέχιζε με τα αντιαεροπορικά του πυροβόλα να ρίχνει κατά των εχθρικών αεροπλάνων. Αιωνία τους η μνήμη .
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
Πριν από δύο περίπου χρόνια είχα γράψει σε τούτη δω τη στήλη ένα άρθρο σχετικό με την οικονομική κρίση.
Ανάμεσα σε άλλα έγραφα ότι στα Μέγαρα άλλοτε, που οι περισσότεροι συμπολίτες ήσαν Γεωργοί, λειτουργούσαν έξι αλευρόμυλοι και τώρα κανένας.
Η αλήθεια είναι ότι λειτουργεί ΕΝΑΣ του φίλου μου του Τάκη του Πανταζή. Μου τηλεφώνησε προχθές και με κάλεσε να πάω στον αλευρόμυλο να δω ότι υπάρχει και λειτουργεί! Σε ερώτηση μου γιατί τότε που το έγραψα δε μου το είπε, απάντησε ότι δεν είχε το τηλέφωνό μου.
Πάντως ποτέ δεν είναι αργά και τα λάθη πρέπει να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται.