Γράφει ο Στέλιος Γκίνης[clear]
Μια ασίγαστη ευθύνη βαραίνει τους ώμους μας.
Όποιος γεννήθηκε Έλληνας, έχει την υποχρέωση να συνεχίσει τον αιώνιο ελληνικό θρύλο, γιατί είναι γραφτό να γίνεται εδώ μια ασταμάτητη πάλη για λευτεριά. Ο θρύλος όμως για να συνεχιστεί θα πρέπει να μην ξεχνάμε τις ένδοξες επετείους ούτε τους ήρωες, που έπεσαν για τη λευτεριά.
Δε χρειάζονται μεγάλα πράγματα, ούτε έξοδα.
Οι αληθινοί ήρωες δε θέλουν μεγαλεία και σπατάλες. Κάποιες σεμνές τελετές μόνο αρκούν.
Στη φωτογραφία που δημοσιεύουμε, μεγαρίτες ναυτοπρόσκοποι και άνδρες του Λιμενικού, σε μια τέτοια ΣΕΜΝΗ τελετή μνήμης τον Απρίλη του 1965 για τους νεκρούς ναυτικούς μας κατά τη βύθιση του ΨΑΡΑ, ανήμερα Πάσχα του 1941.
Τα τελευταία χρόνια, ο Σύλλογος Αποστράτων σε συνεργασία με το Δήμο, διοργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους πεσόντες κατά τη βύθιση του αντιτορπιλικού ΨΑΡΑ και μπράβο τους!
Παρόντες τώρα στις εκδηλώσεις αυτές, οι αρχές του τόπου, ο Δεσπότης, ο αρχηγός του Ναυτικού και πλήθος κόσμου, ενώ άγημα ναυτών αποδίδει τιμές.
Όλοι οι ομιλητές αναφέρουν κάθε χρόνο 37 νεκρούς και 57 τραυματίες. Στη μαρμάρινη όμως πλάκα του μνημείου της Πάχης γράφονται 36 ονόματα. Ποιος είναι ο 37ος; Ποιον έχουν ξεχάσει; Αυτή η απορία και η περιέργεια με βασάνιζε χρόνια, μέχρι που τον εντόπισα στο βιβλίο του ναυάρχου Ι. ΤΟΥΜΠΑ του 1954, με τίτλο «Εχθρός εν όψει». Ο ναύαρχος τότε ήταν κυβερνήτης στο αντιτορπιλικό ΑΕΤΟΣ, που και αυτό ήταν στον κόλπο των Μεγάρων κατά τη βύθιση του ΨΑΡΑ. Στο άλλο αντιτορπιλικό ΠΑΝΘΗΡ ήταν άλλος ένας αυτόπτης μάρτυρας, ο Μεγαρίτης Βασίλης Παπαφράγκος, που περιέγραψε στο βιβλίο του (εκδόσεις Νάστου) το γεγονός αυτό.
Με λίγα λόγια, την Κυριακή του Πάσχα 20 Απριλίου 1941 και ώρα 6 παρά τέταρτο το απόγευμα στον κόλπο των Μεγάρων, έγινε μια σφοδρή μάχη με δεκαπέντε αεροπλάνα Γερμανικά καθέτου εφορμήσεως (στούκας), τρία αγγλικά καταδιωχτικά τύπου χάρικεϊν και πέντε αγκυροβολημένα αντιτορπιλικά. Τα ελληνικά αντιτορπιλικά είχαν αγκυροβολήσει στον κόλπο των Μεγάρων από το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι. Την άλλη μέρα 20 Απριλίου 1941, ανήμερα του Πάσχα και από τις 7 και 30 το πρωί έγιναν με διαταγή του αρχηγού του στόλου, έξι δοκιμαστικοί συναγερμοί στα πλοία. Δηλαδή γρήγορος απόπλους και επιστροφή. Το μεσημέρι, το πασχαλιάτικο φαγητό στο ΑΕΤΟΣ ήταν μια ωραία φασολάδα.
«Κόκκινα αυγά, ούτε κατ’ ιδέα» σημειώνει ο κυβερνήτης Τούμπας στο βιβλίο του.
Στο αντιτορπιλικό ΠΑΝΘΗΡ το πασχαλιάτικο φαγητό ήταν βραστές πατάτες, σημειώνει ο αείμνηστος Β. Παπαφράγκος στο βιβλίο του. Στις 5 και 43 σήμανε συναγερμός στα πλοία και σε λίγα λεπτά δύο σμήνη από 15 γερμανικά στούκας εμφανίζονται πάνω από τα Γεράνεια. Στα αντιτορπιλικά ακούγονται οι διαταγές των κυβερνητών: «Πρόσω πάση δυνάμει». Συγχρόνως τα αντιαεροπορικά πυροβόλα βάλλουν συνεχώς κατά των γερμανικών αεροπλάνων. Το ΨΑΡΑ δεν πρόλαβε να φύγει με ελιγμούς, όπως τα άλλα και κτυπήθηκε από δυο εχθρικές βόμβες και άρχισε να βυθίζεται φλεγόμενο.
Το συγκινητικό είναι ότι ενώ καιγότανε, συνέχιζαν τα πυροβόλα του ΨΑΡΑ να ρίχνουν κατά του εχθρού!
Δύο στούκας καταρρίπτονται και οι ναύτες του ΑΕΤΟΥ ζητωκραυγάζουν.
Το αντιτορπιλικό ανοικτής θαλάσσης Βασίλισσα ΟΛΓΑ όπως και τα άλλα μάχονται ηρωικά κατά των εχθρικών αεροπλάνων, που εκτός από τις βόμβες τους, πολυβολούν τα μαχόμενα στο κατάστρωμα πληρώματα. Ένας έφεδρος σημαιοφόρος Ι. ΔΟΥΡΗΣ πέφτει νεκρός στο κατάστρωμα του ΟΛΓΑ.
Αυτός είναι ο 37ος νεκρός που όλοι έχουν ξεχάσει και δε μνημονεύουν.
Κάνω έκκληση στο Σύλλογο Αποστράτων, αλλά και στο Δήμο, να φτιάξουν μια μικρή μαρμάρινη πλάκα με το όνομά του και να την προσθέσουν στα άλλα ονόματα στο μνημείο της Πάχης.
Του χρόνου να γίνει προσκλητήριο νεκρών και να ακουστεί το όνομά του. Του αξίζει αυτή η τιμή του Ι. ΔΟΥΡΗ.