Παρακάτω αναλυτικά η ομιλία του βουλευτή ΝΔ Δυτικής Αττικής Γιώργου Κώτσηρα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης του νομοσχεδίου για την Ψηφιακή Διακυβέρνηση.
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους πολίτες της Δυτικής Αττικής για την τιμή που μου έκαναν να με εκλέξουν στην παρούσα Βουλή και δεσμεύομαι να κάνω τα πάντα για να τιμήσω την εντολή τους.
Τα τρία πρώτα νομοσχέδια που ήρθαν προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής από τη νέα κυβέρνηση έχουν ιδιαίτερη σημασία και ως προς την ουσία τους αλλά και ως προς την σημειολογία τους, καθώς αποτυπώνουν την εκπεφρασμένη με σαφήνεια από τον πρωθυπουργό κυβερνητική πρόθεση για άμεσες μεταρρυθμιστικές τομές που θα δώσουν στην κρατική μηχανή την πνοή και τον δυναμισμό που απαιτεί η εποχή μας. Το προς συζήτηση νομοσχέδιο έρχεται να διευκολύνει και να εκσυγχρονίσει την καθημερινότητα του πολίτη.
Κατά την άποψή μου, λαμβάνει χώρα μια πολλαπλή μεταρρύθμιση, της οποίας σταθερός παρονομαστής είναι η ωφέλεια που παρέχει στον πολίτη, γιατί στην τελική ανάλυση η πολιτική κρίνεται από τις συνθήκες που δημιουργεί στον πολίτη για την βελτίωση της καθημερινότητάς του.
Συγκεκριμένα: Η κυβερνησιμότητα των ΟΤΑ δεν είναι κάτι κοινωνικά ουδέτερο. Αν στόχος είναι η οφειλόμενη διευκόλυνση προς τον πολίτη για την απλοποίηση των διαδικασιών και την πραγμάτωση ουσιαστικών αποτελεσμάτων, τότε η ευκολότερη λήψη των αποφάσεων, η δυνατότητα διαμόρφωσης πλειοψηφιών και η γενικότερη διασφάλιση της ομαλής και αποδοτικής λειτουργίας των ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού, δημιουργούν το αναγκαίο υπόβαθρο για την ουσιαστική και αποδοτική, προς όφελος των πολιτών, λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μακριά από ανούσιους μικροκομματικούς διαξιφισμούς, αντιπαραγωγικές και στείρες αντιπαλότητες και την συνακόλουθη απραξία και αναποτελεσματικότητα, που τελικά λειτουργούν σε βάρος της καθημερινότητας του πολίτη και των συμφερόντων του.
Ομοίως, ο ψηφιακός μετασχηματισμός του δημοσίου, η επιτάχυνση των διοικητικών συναλλαγών, η ψηφιακή και συνεπώς ταχύτερη έκδοση συντάξεων, η διάταξη “οnce only” ώστε ο πολίτης να χρειάζεται μια μόνο φορά να δηλώνει τα στοιχεία του και απο εκεί και πέρα να έχει μια ομαλή συνδιαλλαγή με το δημόσιο, η διανομή φαρμάκων σε χρονίως πάσχοντες, δεν είναι κοινωνικά ουδέτερες ρυθμίσεις, στοχεύουν στη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη, του διοικούμενου, του ασθενή. Έρχονται να επιλύσουν χρόνιες παθογένειες του δημοσίου τομέα.
Όσον αφορά στο θέμα του ασύλου, θέλω να επισημάνω ότι και σε αυτό το σημείο η νομοθετική μας παρέμβαση, που αποτελεί και πρωταρχικής σημασίας προεκλογική μας δέσμευση, στοχεύει στην πραγματική βελτίωση της καθημερινότητας του ενεργού πολίτη, όπως αυτός δρα στον ακαδημαϊκό χώρο, δηλαδή ο καθηγητής, ο διοικητικός υπάλληλος, ο φοιτητής που φοιτά σε δημόσιο πανεπιστήμιο.
Η κατάργηση του υφιστάμενου και κακώς εννοούμενου πανεπιστημιακού ασύλου και συνεπώς η αποκατάσταση της πραγματικής λειτουργίας του, ως ασύλου των ιδεών, της διδασκαλίας και της έρευνας, έρχεται να προστατεύσει ουσιαστικά την αληθινά ελεύθερη έκφραση του λόγου. Διερωτώμαι αν με τις επικρατούσες, μέχρι σήμερα, ντροπιαστικές για το επίπεδο στοιχειωδώς δημοκρατικής και πολιτισμένης χώρας, συνθήκες, μπορεί να υποστηρίξει κάποιος, χωρίς να θεωρηθεί αφελής ή αιθεροβάμων, ότι στα περισσότερα από τα Πανεπιστήμια μας υφίσταται δυνατότητα ελεύθερης και ανεμπόδιστης διακίνησης ιδεών, ουσιαστικής επιστημονικής διδασκαλίας και έρευνας, έκφραση απόψεων που δεν αρέσουν σε οργανωμένες μειοψηφίες, οι οποίες λειτουργούν ως πλειοψηφίες. Είτε αρέσει η διαπίστωση σε κάποιες πλευρές του Κοινοβουλίου είτε όχι, στους πανεπιστημιακούς μας χώρους σήμερα κυριαρχούν ο σκοταδισμός και η ανομία. Θεωρώ, επομένως, ότι αυτή η διάταξη, η οποία αποβλέπει στην διαμόρφωση συνθηκών πραγματικής ακαδημαϊκής ελευθερίας, αίρει τον φόβο, την ανελευθερία, και ναι την εγκληματικότητα υπό διάφορες μορφές, που κυριαρχούν σήμερα στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Ο θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου δημιουργήθηκε σε άλλες εποχές όταν υπήρχε ανάγκη προστασίας του ελεύθερου λόγου από εξωτερικές δυνάμεις. Σήμερα η Δημοκρατία μας προστατεύει την ελευθερία του λόγου, αλλά, δυστυχώς, αυτοί που την εχθρεύονται έχουν διαμορφώσει μέσα στο ελληνικό Πανεπιστήμιο καθεστώς αυταρχισμού και ανελευθερίας και έχουν επιβάλει την ασυδοσία τους ως έκφραση της κυριαρχίας της ανομίας και της εγκληματικότητας.
Είναι προφανές ότι η κατάργηση του ασύλου υπό την σημερινή του μορφή, δεν θα φέρει στα ελληνικά πανεπιστήμια αυτομάτως λύση σε όλα τα προβλήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι όμως βέβαιο ότι αποτελεί την βάση, το θεμέλιο για την ουσιαστική αναδημιουργία του, καθώς θα απελευθερώσει τις δημιουργικές του δυνάμεις και θα προσδώσει πνοή πραγματικής ακαδημαϊκής έκφρασης και ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Άκουσα, δυστυχώς ότι αποτελούν δυσφήμιση τα όσα λέμε για την κατάργηση του ασύλου ανομίας. Αντιθέτως, προσπαθούμε να κάνουμε Πανεπιστήμια εξωστρεφή και παραγωγικά. Τιμούμε το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, στο οποίο η πλειοψηφία από εμάς έχει φοιτήσει. Συνεπώς, καμία δυσφήμιση δε μπορεί να υπάρξει από την προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών που υπάρχουν στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Αντιθέτως δυσφήμιση υπάρχει, όταν τα Πανεπιστήμια από κέντρα Ακαδημαϊκού λόγου μετατρέπονται σε άντρα παραβατικής συμπεριφοράς.
Τελειώνω με κάτι που άκουσα από τον κ. Βαρουφάκη. Ο κ. Βαρουφάκης ανέφερε ότι έτυχε ενώπιον μιας στιγμής στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, όπου δέχθηκε μια επιθετική επίσκεψη από διάφορους εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες. Δήλωσε ότι τους αντιμετώπισε και μίλησε μαζί τους και δεν έπαθε κάτι εκείνη την ημέρα. Δε μπορούμε όμως, κύριοι συνάδελφοι, να νομοθετήσουμε με βάση την τύχη που είχε ο κ. Βαρουφάκη, γιατί την ίδια τύχη δεν την είχε ο κ. Συρίγος, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Δεν την είχε ο κ. Φορτσάκης ο οποίος κλείστηκε στην Πρυτανεία, επειδή προσπάθησε να εφαρμόσει μια συγκεκριμένη πολιτική εκείνη την περίοδο. Ο σκοπός του Νομοθέτη είναι να προστατεύσει τη γενικότητα και η γενικότητα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι η επναφορά της κοινής λογικής στο Πανεπιστήμιο και η ελέυθερη έκφραση εντός του ελληνικού Πανεπιστημίου.
Η διάταξη είναι σαφέστατη και αποτυπώνει πλήρως το κοινό αίσθημα δικαίου και την ανάγκη της ελληνικής κοινωνίας να δει, επί τέλους, τα Πανεπιστήμιά της να επιτελούν τον ρόλο τους και την λειτουργία τους όπως όλα τα σύγχρονα ακαδημαϊκά ιδρύματα της πολιτισμένης οικουμένης. Η αστυνομία και οι αρχές μόνον αν υπάρχει παραβατική συμπεριφορά στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, προβλεπόμενη και τιμωρούμενη από την υφιστάμενη νομοθεσία, θα μπορούν να παρεμβαίνουν, με απόλυτο σεβασμό στην ακαδημαϊκή ελευθερία και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, για να προστατεύσουν την έννομη τάξη, τους διδάσκοντες, τους διδασκομένους και τους εργαζομένους σ’ αυτό.
Αυτή λοιπόν η διάταξη η οποία έχει αντικείμενο αντιπολιτευτικής τακτικής, θεωρώ ότι αξίζει να ψηφιστεί από την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία εντός του Κοινοβουλίου.