Τα νέα ξεκινήματα είναι γεμάτα ελπίδες και η νέα σχολική χρονιά ξεκινά με τις επιτυχίες των παιδιών των πανελληνίων. Μπορεί στους καιρούς της κρίσης, δουλειές να μην υπάρχουν, τα πανεπιστήμια να μη δουλεύουν καλά, κι ένα χαρτί να μην μπορεί να σου προσφέρει ούτε βασικό μισθό, και πολλοί να σκέφτονται ή να έχουν ήδη μεταναστεύσει. Οι αντικειμενικές όμως δυσκολίες δεν είναι αρκετές να σταματήσουν τις φιλοδοξίες των νέων ανθρώπων.
Η φετινή χρονιά-που μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως η «χρονιά των γιατρών» με πέντε εισαχθέντες στην Ιατρική- φαίνεται ότι ήταν μία από τις καλύτερες τόσο σε βαθμολογικές επιδόσεις όσο και στο ουσιαστικό επίπεδο, πνευματικό και ηθικό, των νέων ανθρώπων της πόλης μας, όπως διαπιστώσαμε και από τις συνεντεύξεις που μας παραχώρησαν.
Με ψυχραιμία και μεθοδικότητα αντιμετώπισε τις πανελλήνιες εξετάσεις η Άννα Βούλτσου και το αποτέλεσμα την αντάμειψε με την επιτυχία της στην εισαγωγή στην Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Ήταν μια χρονιά που είχε διάβασμα αλλά όχι τόσο άγχος όσο φανταζόμαστε, μας είπε η Άννα Βούλτσου που πέρασε στην Νομική Αθηνών. Δεν αγχώθηκα τόσο. Έκανα τις βόλτες που θα έκανα και άλλες χρονιές, αλλά όχι δεν ξενυχτούσα.
Ήταν μάλιστα μία από τις καλύτερες σχολικές χρονιές. Διάβαζα όσο χρειαζόταν, επέμεινα στα σημεία που έπρεπε αλλά είναι πολύ κουραστικό το σύστημα έτσι όπως είναι. Οι πανελλήνιες είναι δίκοπο μαχαίρι. Είναι ένας τρόπος αντικειμενικός για να περάσουν οι μαθητές σε σχολές αλλά και η εξέταση των τεσσάρων μαθημάτων είναι πολύ κουραστική ως εξονυχιστική. Τα τέσσερα μαθήματα που δίνουμε στις πανελλήνιες εξετάσεις εξετάζονται τόσο εξονυχιστικά και λεπτομερώς, και πρέπει να ξέρουμε την κάθε τελεία και την κάθε υποσημείωση.
Επέλεξα την Νομική Αθηνών, αν και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα την πετύχαινα παρότι είχα περίπου 450 μόρια παραπάνω από τη βάση τελικά, γιατί έχει ένα εύρος επιλογών για επαγγελματική αποκατάσταση ή αργότερα σε μεταπτυχιακά. Πήγα αρχικά θεωρητική γιατί ήξερα ότι από αυτήν την κατεύθυνση θα τα καταφέρω και από εκεί διάλεξα και αποφάσισα ότι περισσότερο η νομική μου ταιριάζει.
Το σχολείο ήταν κύριος αρωγός στην προσπάθειά μου και αυτό θα έλεγα αν με ρωτούσαν για τα παιδιά που ξεκινούν τώρα να δώσουν πανελλήνιες. Όσο και αν υποτιμάται το σχολείο, είναι πολύ σημαντικό. Δεν πρέπει να πέφτουμε στην «τρύπα» των πανελληνίων και να χάνουμε ένα χρόνο από τη ζωή μας, αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε και κενά στο διάβασμα. Είναι ακόμα μια εξέταση, από τις τόσες που δίνουμε στη ζωή μας».