Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Κάθε έθνος έχει το δικό του χαρακτήρα, όπως και ο κάθε άνθρωπος. Τον πιο ζωηρό όμως και πιο ιδιόρρυθμο χαρακτήρα τον έχει η πατρίδα μας!
Αυτή η Ελλάδα έχει μια πνευματική δύναμη, πολύ δραστική, που δεν έχει καμία χώρα. Δεν είναι η εξυπνάδα μοναχά, αλλά προπάντων είναι η φλόγα της καρδιάς και κάποια σεμνή καρτερία της ψυχής, που δεν την βρίσκεις σε κανένα άλλο λαό της Γης. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Είναι πολλά τα έθνη βέβαια, που έχουν μεγάλη ιστορία. Όποιος διαβάζει όμως την ιστορία της Ελλάδας, νιώθει ότι τον τραβάει μια ανεξήγητη δύναμη γλυκιά, σαν ένας μαγνήτης, που δεν ξέρει που είναι κρυμμένος! Απορεί, διαβάζοντας πολέμους και βάσανα, πού βρίσκεται αυτή η μυστηριώδης πηγή από όπου αναβρύζει τόση ποίηση που τον μαγεύει και τον κάνει να την αγαπήσει. Αυτό το μυστήριο, μάγεψε τον κόσμο όλο και τον έκανε να παραμιλάει για την Ελλάδα μας.
Ακόμη και το πιο μικρό επεισόδιο της Ιστορίας μας, το πιο ελάχιστο κι ασήμαντο περιστατικό.
Ένας απλός λόγος, που είπε ο Μιλτιάδης, ή ο Επαμεινώντας, ένα ρητό, μια απλή προσευχή, που είπε ο Παλαιολόγος, παίρνουν τέτοια σημασία στις ψυχές όλων των ανθρώπων, που ζούνε σε όλη τους τη ζωή με αυτά, σαν τα παιδιά που θυμούνται, ως τα γεράματά τους, κάποια παραμύθια που γλυκάνανε την φαντασία τους.
Τι είναι λοιπόν αυτή η «μαγική» ουσία, που έχει η Ελλάδα μας και κάνει τον κόσμο να νιώθει σαν δική του ιστορία την ιστορία μας;
Είναι αυτό το πνεύμα, που μας δώρισε ο Θεός το στολισμένο με μυστηριώδεις χάρες, που αγιάζουνε τον πόνο, ημερεύουνε το θάνατο, νοστιμεύουνε το κάθε τι που δημιουργούμε και κάνουνε την έρημο ν’ ανθίσει! Όλα αυτά μεταδίδονται, μέχρι τώρα, από γενιά σε γενιά με κάποια ιερή λειτουργία που λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
Αυτή η παράδοση είναι το θησαυροφυλάκιο, που κλείνει μέσα του την αθάνατη ψυχή μας. με αυτή ζήσαμε και υπάρχουμε ως τα σήεμρα. Αυτή έκανε τον τυφλό Όμηρο να δείξει στους ανθρώπους τη μυστική ομορφιά του κόσμου. Αυτή η παράδοση έκανε τους τσοπαναραίους να ταιριάζουνε πάλι δημοτικά τραγούδια αθάνατα, τρεις χιλιάδες χρόνια μετά τον Όμηρο. Αυτή έκανε τον Κολοκοτρώνη να φοράει την περικεφαλαία, σαν αρχαίος Έλληνας και να μάχεται με το χαμόγελο. Αυτοί και όλοι εμείς είμαστε οι κλειδοκράτορες αυτού του θησαυρού, που κρατάει φυλαγμένα τα προγονικά άφθαρτα κειμήλια.
Ο μεγάλος ποιητής της Ιταλίας Λεοπάρδι έγραψε στο βυζαντινό φιλόσοφο Πλήθωνα τα εξής: «Χωρίς το ελληνικό πνεύμα ΤΙΠΟΤΑ δε γίνεται στον κόσμο, γιατί, όλα αυτά το πνεύμα τα γονιμοποιεί. Για μια στιγμή φαίνεται ότι πεθαίνει κι έξαφνα παρουσιάζεται πάλι ολοζώντανο και δροσερό, εκεί που δεν το περιμένει κανείς!».
Αυτή την παράδοση, την ψυχή της Ελλάδας μας, κάποιοι ανόητοι την νομίζουν ξεπερασμένη! Τρομάρα τους.