Γράφει η Αγγελική Οικονομοπούλου
Απόφοιτος της Κλασικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ.
H αγάπη για τον πολιτισμό σου , για τη γλώσσα , για τις ρίζες σου, σε οδηγεί στη συνεχή αναζήτηση και καλύτερη γνώση των, ειδικά όταν αποφασίζει κανείς να αναλάβει το έργο της μεταλαμπάδευσης αυτών.
Αρχικά, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς γιατί λέγεται Ἓλλην και ποια η ετυμολογία της λέξης αυτής . Η λέξη είναι σύνθετη από το Έλ και λήν. Όπου Έλ είναι ο (θεός) Ηλ-ιος , ο ζωοδότης , ο φωτοδότης. Η κατάληξη της σημαίνει αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή , αντλεί το φώς του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Και λήν είναι το απαρέμφατο του ρήματος λάω που σημαίνει βλέπω . Ελλην είναι αυτός που μπορεί και βλέπει τον Ήλιο, αυτός που ζει σύμφωνα με τους νόμους του φωτός. Ελλάς σημαίνει η πέτρα των θεών , δηλαδή το σώμα που κατοικεί ο ενσαρκωμένος θεός, με λίγα λόγια είναι ο άνθρωπος με ψυχή.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο πολιτισμός που έδωσε τέτοια ονομασία για τον ίδιο του τον εαυτό μόνο πίσω δεν θα μπορούσε να πάει. Σήμερα , όμως αυτό το όνομα μπορούμε να πούμε πως συνεχίζει να μας αντιπροσωπεύει; Τη στιγμή που υπουργοί σκίζουν τις σελίδες της ιστορίας, καταργούν τη διδασκαλία της γλώσσης και αποφασίζουν να διδάσκονται οι μαθητές του Λυκείου κείμενα Τουρκοκυπρίων μεταφρασμένα, μιας και βλέπετε εμείς δεν είχαμε Έλληνες λογοτέχνες…
Είναι λυπηρό και τραγικό αυτό που συμβαίνει και ακόμα πιο λυπηρό , ότι όλοι εμείς μένουμε αμέτοχοι και καλοί θεατές ενός εγκλήματος. Μάρτυρες της καταβαράθρωσης του ίδιου μας του πολιτισμού και ηθικοί αυτουργοί. Γιατί κάποιοι αποφάσισαν για τους εγκληματίες τους.
Ωστόσο, για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια λύση και για να βγει κανείς από το σκοτάδι της άγνοιας. Αυτό το όπλο είναι η γνώση και η συνεχής αναζήτηση. Πριν χαθούμε για τα καλά στο σκοτάδι της αμάθειας και της ανωνυμίας, ας ψάξουμε να βρούμε και να δούμε τις κοιτίδες φωτός , που δεν θα μας αφήσουν να μείνουμε Σκοταῖοι(δηλαδή μέσα στο σκοτάδι), αλλά θα μας επιτρέψουν να σηκωθούμε και να πορευθούμε προς την αλήθεια.
Αν διαβάσει κανείς την ιστορία, είτε από τις σκισμένες σελίδες που πέταξε ο κύριος Φίλης, είτε γιατί είχε ένα βιβλίο στο σπίτι του, θα παρατηρήσει πως όλες οι επαναστάσεις ξεκίνησαν από τους διαβασμένους και μορφωμένους. Αν δεν υπήρχε ο Βελεστινλής και οι ιερείς των χωριών, ποια επανάσταση θα είχε γίνει το 1821; Ραγιάδες θα συνεχίζαμε και νεότεροι Τούρκοι αυτή τη στιγμή, όχι μόνο εμείς αλλά και σχεδόν η μισή Ευρώπη. Ποιοι εναντιώθηκαν απέναντι στη δικτατορία του Παπαδόπουλου; Οι φοιτητές των ανωτάτων σχολών, οι ποιητές, οι λογοτέχνες , οι συνθέτες, παρασύροντας και τον κάθε απλό και φοβούμενο πολίτη.
Σήμερα , βέβαια οι επαναστάτες του «Πολυτεχνείου» λησμόνησαν τα έργα τους και κρύφτηκαν πίσω από τίτλους και κάτω από τηβέννους. Που είναι άραγε η ελιτ των γραμμάτων ; Η ακαδημαική κοινότητα της χώρας αυτής; Οι πρυτάνεις και οι μεγαλοκαθηγητάδες των Φιλοσοφικών και όχι μόνο σχολών; Γιατί δεν επαναστατούν και δεν ενώνουν τις δυνάμεις τους τη στιγμή που δίπλα τους καταστρέφεται ο πολιτισμός, για τον οποίο χιλιάδες διατριβές και έρευνες έγιναν και γίνονται από αυτούς;
Οι τίτλοι και οι διατριβές λίγη σημασία έχουν, η σοφία και η πραγματική γνώση την κρίσιμη ώρα φαίνονται. Το πόσο αγαπάς κάτι και είσαι άξιος γι αυτό, φαίνεται όταν το διεκδικείς και μάχεσαι. Όταν κάθεσαι στην καρέκλα ,που με βίσμα πήρες και όταν φιλάς τα «χέρια» εκείνων που εγκληματούν είσαι ένας αξιολύπητος που δεν χαίρει σεβασμού.
Γιατί δεν ξεσηκώνονται οι «φωστήρες» που ρητορεύουν στις αίθουσες των μεγάλων πανεπιστημίων του εξωτερικού; Γιατί καμία επιστολή δε στάλθηκε ποτέ και δεν έγινε καμία διαμαρτυρία; Οι πρόγονοι μας δίδαξαν πως η σοφία φαίνεται με πράξεις και έργα και όχι με ρηχούς λόγους και φορεσιές ,που πιστοποιούν την ιδιότητα του καθενός. Στον πόλεμο οι βασιλείς κατέβαιναν μαζί με τους υπηκόους τους και μάχονταν σώμα με σώμα. Ο Λεωνίδας πήγε δια ζώσης να πει το «μολώνλαβέ» δε φόρεσε τη χλαμύδα να σταθεί στο θρόνο του δίνοντας διαταγές. Έγινε ένα με το πλήθος και σκοτώθηκε για τα ιδανικά και τη διαφύλαξη των αξιών της πατρίδας του. Δε χρειαζόταν να έχει μαστερ και διδακτορικά για να το σκεφτεί αυτό.
Η πραγματική μόρφωση κρύβεται στην ουσία και όχι στο μελάνι ενός παπύρου που φέρει την ονομασία ενός τίτλου. Για να βγεις νικητής σε έναν πόλεμο χρειάζεται πρώτα να συγκεντρώσεις τα όπλα σου, να βρεις το σωστό στρατηλάτη και αφού νικήσεις μια σειρά μαχών να συνεχίσεις.
Στην Ελλάδα του σκότους οι στρατηλάτες μάχονται μεταξύ τους για ένα θρόνο, έναν τίτλο , τα όπλα σκουριάζουν ή καίγονται και ο απλός στρατός μένει θεατής των εγκλημάτων με δεσμά όχι στα πόδια και στα χέρια , αλλά στο νου.