«Είναι ίσως τα πρωινά που με παιδεύουν πιο πολύ.
Σιωπή στο σαλόνι και η μόνη σκέψη εγώ και εσύ.
Ξέρεις, θέλω να φύγω ώρες ώρες».
Η φυγή για τον 18χρονο Κωνσταντίνο ήταν η ποίηση, όπως περιγράφει και στους πρώτους στίχους της πρώτης του ποιητικής συλλογής. Ο συμπολίτης μας Κωνσταντίνος Τσιούνης που ξεκίνησε να γράφει την πρώτη του ποιητική συλλογή στο κινητό -όπως γράφουν τα πάντα σχεδόν άλλωστε οι συνομήλικοί του- για να ξεφύγει από τις Πανελλήνιες. Το αποτέλεσμα της «φυγής στην ποίηση» είναι η ποιητική συλλογή «Ερωτορική», που εκδόθηκε και παρουσιάζεται την Παρασκευή 9 Μαρτίου, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ο Θέογνις» στις 6.30 μ.μ.
Ο Κωνσταντίνος Τσιούνης που είναι σήμερα φοιτητής στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών μας μίλησε για το πώς εμπνεύστηκε και πώς γράφει ποιήματα από τόσο μικρή ηλικία. «Ξεκίνησα να γράφω στιχάκια στο κινητό περίπου στη β΄ Γυμνασίου ενώ παράλληλα, δειλά δειλά, προσέθετα κάποια από αυτά σε μια ατζέντα, η οποία μέσα στα επόμενα 4 χρόνια γέμισε από στίχους και στροφές και πήρε το όνομα Ερωτορική. Από εκεί και πέρα κέρδισα σε δυο Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Εφηβικού Διηγήματος και ήταν κάτι που με έκανε να εμπιστευθώ λίγο παραπάνω τον εαυτό μου και να προχωρήσω σε επικοινωνία με την εκδοτική για την ποιητική μου συλλογή.
Έμπνευση μου αποτελεί ο άνθρωπος και οι κοινωνίες που αυτός έχει αναπτύξει. Η σχέση του με τους γύρω του και με τη φύση. Η φύση μάλιστα έχει συνεχή παρουσία σε όλα μου τα έργα. Πάντοτε έγραφα με βάση το υπαρκτό. Ο άνθρωπος έχει επαφές με τα όσα συμβαίνουν σε στεριά, θάλασσα και αέρα και όχι με κάτι υπερφυσικό που ίσως για εμένα να χαλά την ομορφιά που κρύβουν όλα εκείνα τα απλά και ανούσια καθημερινά πράγματα. Για παράδειγμα ένας σκουριασμένος νταβάς κρύβει για εμένα πολλά περισσότερα από ότι νεράιδες, πήγασοι, θεοί που ανήκουν στη σφαίρα του Υπερφυσικού. Αγαπημένος ποιητής ο Γιάννης Ρίτσος».
Η διαδικασία της συγγραφής δεν είναι εύκολη για έναν μαθητή όμως μπορεί να γίνει και αναγκαία «για να μπορέσω να διαφεύγω της μοναξιάς μου, όπως λέει ο Κωνσταντίνος, ειδικά στη δύσκολη περίοδο των Πανελληνίων». «Η συγγραφή δεν είναι δουλειά αλλά αφοσίωση σε ένα σκοπό πολύ ανώτερο. Η έμπνευση έρχεται μόνο αν ύστερον της επίκλησης στη Μούσα, αυτή σε βοηθήσει. Έτσι και εγώ δεν μπορώ να γράψω αν δεν έχω τη βοήθεια των προστάτιδων των Τεχνών. Η ποίηση ιδιαίτερα θεωρώ ότι είναι το δύσκολο εκείνο μονοπάτι που αποφάσισα να διαβώ για να γνωρίσω καλύτερα τον θνητό Κωνσταντίνο Τσιούνη. Το μονοπάτι που σου επιτρέπει να έχεις μια οπτική παντελώς διαφορετική για όλα όσα την ζωή μας επηρεάζουν. Πάντως είναι ανάγκη να εκφραζόμαστε σε κάθε περίοδο της ζωής μας, γιατί πολλές φορές αποκρύπτουμε τα συναισθήματα μας με αποτέλεσμα έως το τέλος της ζωής μας το άχθος τών να είναι ανυπόφορο.
Κάτι ετοιμάζω αυτούς τους μήνες, αλλά και το καλοκαίρι ίσως δημιουργηθεί και ένα μικρό σκετς κωμικού περιεχομένου».