Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Στη γαλανή αυτή γωνιά της Αττικής, που τη στεφανώνουν τα ορθόψηλα Γεράνεια και τη χαϊδεύουν τα κύματα του Σαρωνικού και του Κορινθιακού κόλπου, είναι γραφτό να γίνεται μια ασταμάτητη πάλη για λευτεριά και για ανεξαρτησία.
Σε όλους τους αγώνες του έθνους μας οι Μεγαρίτες έσπευδαν πρόθυμοι και ακούραστοι, όπως ομολογούν εχθροί και φίλοι! Παρόντες και ηρωικοί.
Δεν υπάρχει κάτι από το παρελθόν του μεγαρικού λαού, που θα πρέπει να αποσιωπήσουμε ή να το ξεχάσουμε. Αντίθετα υπάρχουν πολλά που θα πρέπει να θυμηθούμε, καθώς και περιστατικά άγνωστα, που θα πρέπει να γίνουν κάποτε γνωστά, γιατί είναι η ιστορία μας.
Ακούμε από πολλούς να λένε και να γράφουν, ότι ΜΟΝΟ οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήσαν άξιοι θαυμασμού και ΟΧΙ οι απόγονοι στις σύγχρονες γενιές. Η αλήθεια είναι ότι κληρονομήσαμε τα πάντα από τους προγόνους μας και όχι μόνο προτερήματα, αλλά και όλα τα… ελαττώματά τους. Η αγάπη μας για την πατρίδα, για παράδειγμα, είναι μια φλόγα μέσα μας ιερή, που δεν έσβησε με το πέρασμα των αιώνων, γιατί η ελληνική ψυχή είναι αθάνατη. Ένα από τα ελαττώματα που κουβαλάμε όμως από την αρχαιότητα είναι ο διχασμός, δηλαδή η «φαγωμάρα» μεταξύ μας, σε όλους τους αιώνες της ιστορίας μας. Ας ξεχάσουμε το διχασμό της εποχής μας, που χωριστήκαμε σε «αντιμνημονιακούς» και «μνημονιακούς», για να πάμε εκατό χρόνια πίσω στο 1916. Τότε οι Έλληνες είχαν και πάλι χωριστεί σε «Βενιζελικούς» και «Βασιλικούς».
Ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος, ήθελε να μην μπούμε σε πόλεμο κατά της Γερμανίας, Αυστρίας, Τουρκίας, ενώ ο Βενιζέλος τον πίεζε να πολεμήσουμε στο πλευρό των Αγγλογάλλων, εναντίον των χωρών αυτών με ανταλλάγματα. Τότε λοιπόν αφού διαφωνούσαν ,πήγε στη Θεσσαλονίκη ο Βενιζέλος και η Ελλάδα χωρίστηκε στα δύο! Αυτά έγιναν τον Νοέμβρη του 1916, όταν και ο γαλλικός στόλος απέκλεισε τον Πειραιά και άλλα λιμάνια, για να πεινάσουν οι Έλληνες και να αναγκαστούν να πολεμήσουν στο πλευρό τους. Καθαρός δηλαδή εκβιασμός από τους συμμάχους! Ένα μήνα αργότερα καταφτάνει στην Πάχη ένα αντιτορπιλικό γαλλικό για να πάρει τρόφιμα για το πλήρωμα . Το γαλλικό πολεμικό, έστρεψε τα κανόνια του προς την πόλη των Μεγάρων και δύο βάρκες με πάνοπλους Γάλλους ναύτες πάτησαν την ξηρά, για να πάρουν με τη βία ή να αγοράσουν τρόφιμα. Ξαφνιάστηκαν όμως, γιατί η απάντηση που πήραν από τους οπλισμένους με «γκράδες» Μεγαρίτες ήταν αρνητική! Τους προειδοποίησαν μάλιστα ότι θα τους πυροβολήσουν εάν δεν επιστρέψουν στο πλοίο τους. «Θα σας δίναμε δωρεάν τρόφιμα εάν δεν θα μας εκβιάζατε με αποκλεισμό. Τώρα, ΤΙΠΟΤΑ ούτε με πληρωμή ούτε με απειλή. Να φύγετε». Μετά από αυτήν την περήφανη απάντηση, οι Γάλλοι ναύτες υποχώρησαν και το πολεμικό πλοίο απέπλευσε.
Η εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» στις 24-12-1916 και στη σελίδα 2 έγραψε για το περιστατικό: «Εύγε και τρεις εύγε εις τους γενναίους Μεγαρείς! Δωρική η απάντησή των εις τας απειλάς του γαλλικού αγήματος και υπέροχος η άρνησίς των να μην πωλήσουν τίποτε, ούτε μιαν ελαίαν εις τους φαντασθέντας, ότι θα πτοήσουν την ελληνικήν ψυχήν με την πείνα εκ του αποκλεισμού. Με τοιαύτην μόνον στάσιν του λαού, θα εννοήσουν οι Σύμμαχοι με ποιους έχουν να κάνουν. Οι Μεγαρείς εκράτησαν πολύ υψηλά την ελληνικήν ψυχήν των. Εύγε των και πάλιν».