Ο Νίκος Μπεθάνης, αναγνώστης και ιδιοκτήτης στο «Σύμπλεγμα» προτείνει
[quote] Ένα βιβλίο για το καλοκαίρι και φέτος, ή γιατί όχι περισσότερα;[/quote]
Η συντροφιά του μοναχικού, η απασχόληση του μεγάλου και του μικρού, η ονειροπόληση του ρομαντικού, ένα βιβλία μας κρατάει παρέα όλες τις εποχές, αλλά το καλοκαίρι, η θερινή ραστώνη και η παραμονή στην παραλία κάνουν την ανάγνωση πιο δελεαστική…
Ακόμα και σήμερα, με το πολύβουο, φασαριόζικο διαδίκτυο να παίρνει τα ηνία της επικοινωνίας, υπάρχουν πολλοί φίλοι του βιβλίου που τις διακοπές τους διαλέγουν εκείνα που δεν πρόλαβαν να διαβάσουν τις εργάσιμες ή εκείνα που έρχονται να συμπληρώσουν το κάδρο των διακοπών.
Εμείς μιλήσαμε με τον Νίκο Μπεθάνη, φανατικό αναγνώστη και ιδιοκτήτη του βιβλιοπωλείου «Σύμπλεγμα», όπου πάντα βρίσκαμε μια καλή πρόταση για το βιβλίο που ζητούσαμε.
Ενώ και ο ίδιος χρησιμοποιεί το διαδίκτυο και διατηρεί και ιστοσελίδα του βιβλιοπωλείου για αγορές και προτάσεις βιβλίων, μας προτείνει βιβλία για κάθε αναγνώστη, απαιτητικό ή… πιο χαλαρό, μα πάνω από όλα ποιοτικό και επιλεκτικό.
«Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει», της Κορεάτισσας Sun-mi Hwang
Ένα βιβλίο με τίτλο-μπορεί και-παραπλανητικό «Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει» είναι το πρώτο βιβλίο που έβγαλε από τη βιβλιοθήκη του ο Νίκος Μπεθάνης.
«Μπορεί να σου φαίνεται έτσι αλλά δεν είναι»… Σωστά, δεν πρέπει να κρίνουμε από το εξώφυλλο…
[quote]Ένα παραμύθι για την αφοσίωση, τη μητρότητα, φανερώνει πλευρές συναισθημάτων μιας κοινωνίας…[/quote]
Η κορεάτισσα συγγραφέας έχει τιμηθεί με βραβεία, μα στόχος είναι η συγκίνηση, που μάλλον επιτυγχάνεται μέσα από τις αλληγορίες της ζωής που ξεδιπλώνονται μέσα από τις όχι τόσο πολλές –και άρα ξεκούραστες-σελίδες του βιβλίου.
Το εξώφυλλο και η αισθητική του βιβλίου είναι αρκετά εντυπωσιακή, σύγχρονη-μινιμαλιστική θα λέγαμε με μαύρο σκίτσο σε λευκό φόντο, με κόκκινες λεπτομέρειες, δείκτης του κορεάτικου πολιτισμού-υποθέτουμε.
… Ξεχειλίζει από περιπέτειες, από όνειρα που βγαίνουν αληθινά κι από μια λαχτάρα που πηγάζει από την αγάπη. Μια αλληγορία για τη ζωή, γραμμένη με μαεστρία… στο πνεύμα βιβλίων που έχουν γίνει κλασικά. Μια ιστορία που ξεχειλίζει από αγνότητα και θα μιλήσει στην καρδιά όλων των αναγνωστών.
Σημασία έχει ποιος φέρνει στον κόσμο ένα παιδί ή ποιος το μεγαλώνει; Ποια είναι η μεγαλύτερη θυσία που θα κάνει ένας γονιός για το παιδί του; Πώς οι δεσμοί με την οικογένεια επηρεάζουν τη ζωή μας; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα έρχεται να απαντήσει ένας απρόβλεπτος ήρωας στην ιστορία της λογοτεχνίας, μια κότα.
«Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει», της Κορεάτισσας Sun-mi Hwang είναι ένα παγκόσμιο best seller που μιλάει για την ελευθερία, τη γενναιότητα, την αφοσίωση, την ανάγκη για αγάπη και πάνω από όλα την οικογένεια.
Η Μπουμπουκίτσα είναι μια κότα κλεισμένη σε κοτέτσι, με μοναδική αποστολή να κάνει αυγά τα οποία κάθε πρωί ο αγρότης τα εξαφανίζει. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες κότες, η Μπουμπουκίτσα έχει υπαρξιακά προβλήματα και ένα μεγάλο όνειρο: να την αφήσουν να κλωσήσει ένα αυγό της ώστε να αποκτήσει το δικό της κοτοπουλάκι. Μαζεύοντας το κουράγιο της δραπετεύει και βρίσκει τον πρώτο πραγματικό φίλο στο πρόσωπο μιας πάπιας, όμως η ζωή μακριά απ’ το κοτέτσι κρύβει χίλιους κινδύνους. Η τροφή δεν είναι δεδομένη και στο κοντινό δάσος παραμονεύει μια ύπουλη νυφίτσα που συνεχώς διψάει για νέο αίμα. Μέσα από ένα μαγευτικό ταξίδι ενηλικίωσης, η Μπουμπουκίτσα μαθαίνει ότι το μεγαλύτερο τίμημα για ένα όνειρο το πληρώνεις όταν αποφασίζεις να το κυνηγήσεις, αλλά και για αυτό έχει μεγαλύτερη αξία η εκπλήρωσή του.
«Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο», του Ισίδωρου Ζουργού
Ένα μυθιστόρημα που έχει βγει μετά από έρευνα δε μας αφήνει ασυγκίνητους… Είναι μια αλήθεια δοσμένη όχι μόνο από τη γραφή του συγγραφέα, του συγκεκριμένου Έλληνα βραβευθέντος, που σε παρασύρει μέσα από αντικειμενικά δεδομένα της ιστορίας στις ανθρώπινες στιγμές, στην αναζήτηση της φιλοσοφίας.
Είναι ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη μελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής, στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του. Οι τόποι των ταξιδιών αλλάζουν ραγδαία σε μια πλούσια σκηνογραφία: μια διάβαση στις Άλπεις, η Βενετία της παροικίας των Εβραίων και των Γραικών, η Θεσσαλονίκη του Σαμπετάι Σεβί, η Πάντοβα και το φημισμένο της πανεπιστήμιο, το Τζάντε, η πτώση του Χάνδακα, η Κωνσταντινούπολη των θαυμάτων, το Λονδίνο της νέας επιστήμης, τόποι της Γερμανίας, οι ρουμανικές χώρες των ορθόδοξων ηγεμόνων, η επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου με τις στέπες και τα ξεχειλισμένα ποτάμια και, τέλος, ένα όρος που το είπανε άγιο. Όλα είναι σκηνές από τη διάρκεια μιας ζωής• σκηνές μόνο, γιατί ακόμη και το μυθιστόρημα αδυνατεί να αναπαραστήσει τον ανθρώπινο βίο στην ολότητά του.
Ο Ματίας Αλµοσίνο, κρυπτοεβραίος στη Βασιλεία της Ελβετίας, διασχίζει από τρυφερή ηλικία τη Respublica Christiana, τη χριστιανική επικράτεια, ορφανός µε τον τρόπο του Ντίκενς και δέσμιος της θεοκρατικής καταδυνάστευσης της εποχής του. Χτίζει την ενηλικίωσή του μέσα από περιπέτειες, καθώς αλλάζει μάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας, διχασμένος σχεδόν ως το τέλος από το μέγα διακύβευμα που εγκαινιάζει ο αιώνας του: τη γέννηση του επιστημονικού λόγου και την ανάφλεξη του ορθολογισμού απέναντι στη νοσταλγία του θαύματος και στις πιο ακραίες μεσσιανικές προσδοκίες.».
Είμαστε στο τέλος του 17ου, στην αρχή του 18ου αιώνα. Και, όντως, είναι η εποχή που η γνώση ανάβει φως και δείχνει τη θρησκεία σαν σκιά. Το ορθό απειλεί το μεταφυσικό και η επιστημονική απόδειξη δοκιμάζει την εικασία. Ο Ματίας Αλμοσίνο είναι ένα χαρισματικό παιδί. Η ζωή του έδωσε ευφυΐα, αλλά οι μοίρες του έκοψαν τα σχοινιά. Οι σκηνές από τον βίο του είναι κομμάτια από το δράμα της εποχής. Γίνονται βήμα πάνω στο οποίο θα ανέβει ο στοχαστής και ο αποκρυφιστής. Ο πιστός και ο αμφισβητίας. Όμως η σκέψη και ο λόγος πάντα υπόκεινται στη δύναμη του τυχαίου και στην επιλογή του απρόβλεπτου. Υπάρχει πεπρωμένο; Είναι ο δρόμος μας μια χαρακιά από το νύχι του Θεού; Ο Ματίας Αλμοσίνο καταλαβαίνει ότι όσο πιο πολύ στοχάζεται, οι μεγάλες ερωτήσεις μπήγονται πιο βαθιά στην ψυχή του. Το αντίτιμο της γνώσης είναι πόνος. Ο Ματίας δεν γελάει σχεδόν καθόλου. Και η στοχαστική κατάληξη βρίσκεται στη σιωπή ή στην παρηγοριά που προσφέρει η παραδοχή του θείου. Και ο Θεός; «Θεός είναι ο άλλος άνθρωπος. Ο κάθε άλλος.». Το βιβλίο πλέει σαν σχεδία σε μία θάλασσα στοχασμών, αποφθεγμάτων. Ειδικά οι επιστολές του Ματίας, εκεί όπου μας αποκαλύπτεται ο ίδιος, χωρίς τη βοήθεια του συγγραφέα, αυτονομούνται ως σημεία με ιδιαίτερο λογοτεχνικό χρώμα.
Η αφήγηση πατάει σε δύο ισχυρούς πυλώνες. Από τη μία είναι η εξαντλητική ιστορική και τεχνική έρευνα του Ζουργού που μεταφέρει στον αναγνώστη συνθήκες, επιστημονικές τάσεις της εποχής και ένα μικρό εγχειρίδιο ιατρικής. Και από την άλλη, η περιγραφή εικόνων και συναισθημάτων με μία γλώσσα που σκαλίστηκε επάνω στο σώμα της αφήγησης. Και ενώ κυλάει τόσο όμορφα, αισθάνεσαι ότι η ροή της την αδικεί, σε πάει γρήγορα πιο κάτω. Ο γοητευμένος αναγνώστης, όπως εγώ, θα γυρίσει πάλι πίσω, θα ξαναδιαβάσει πολλές φράσεις με κλειστά τα μάτια. Είναι εμφανώς «ανδρικό» βιβλίο – τη ζωή ενός άνδρα αφηγείται, ενώ η ένταση των συναισθημάτων μεγαλώνει στη σχέση πατέρα-γιου.
[quote]Το βιβλίο είναι τεράστιο, σχεδόν 800 σελίδες. Θέλεις μέρες να το διαβάσεις. Κάποια στιγμή, βράδυ υποθέτω, διαπιστώνεις ότι ο Ματίας σε έχει στοιχειώσει, είναι μέσα σου. Αλλά μετά χαμογελάς γιατί βλέπεις ότι είσαι εσύ μέσα στον Ματίας[/quote]
«Πες μου να έρθω κι όλα τ’ αφήνω… αλλά πες μου το», του Αλμπερτ Εσπινόσα
Στο τέλος µε κοίταξε και µου πέταξε τις τρεις ερωτήσεις που χρόνια τώρα ήθελα να µου κάνει κάποιος:
Θέλεις ή δε θέλεις να ελέγχεις τη ζωή σου;
Θέλεις ή δε θέλεις να είσαι ο κύριος της κάθε σου στιγµής;
Θέλεις;
Η δουλειά του Ντάνι είναι να βρίσκει παιδιά που έχουν εξαφανιστεί. Τη στιγµή που η σύντροφός του φτιάχνει τις βαλίτσες της και τον εγκαταλείπει, λαµβάνει ένα τηλεφώνηµα από κάποιον πατέρα που του ζητάει απεγνωσµένα βοήθεια. Η υπόθεση θα τον οδηγήσει στο Κάπρι, στον τόπο που ξεχειλίζει από τις αναµνήσεις της παιδικής του ηλικίας, καθώς κι εκείνες για δύο ανθρώπους που σηµάδεψαν τη ζωή του: τον κ. Μαρτίν και τον Τζορτζ. Η συνάντηση µε το παρελθόν θα αναγκάσει τον Ντάνι να αναλογιστεί τη ζωή του, τον έρωτα και όλα όσα αξίζουν πράγµατι τον κόπο.
– Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω σε όλους αυτούς που ακόµη διεκδικούν το δικαίωµα στη διαφορά και παλεύουν απέναντι σ’ εκείνους που θέλουν να είµαστε όλοι ίδιοι. Α.Ε.
– Αν αγαπήσατε την Κοµψότητα του σκαντζόχοιρου της Μυριέλ Μπαρµπερύ, θα λατρέψετε τον Εσπινόσα. DieZeit
– Ένα πραγµατικό φαινόµενο… Μάθηµα ζωής! El Mundo
– Χιούµορ και τρυφερότητα είναι τα βασικά υλικά αυτού του µαγικού βιβλίου… El Periόdico de Catalunya
– Αν σ’ το λέει ο Εσπινόσα, ακολούθησέ τον… La Vanguardia
«Τα κόκκινα λουστρίνια», της Στέλλα Βρεττού
Με εντυπωσιακό εξώφυλλο-απεικόνιση του τίτλου, τα «Κόκκινα λουστρίνια» κερδίζουν μια θέση στη βαλίτσα των διακοπών μας, ως ένα πολύ ευχάριστο διήγημα.
“Κουνούσε πάνω κάτω το ένα πόδι για να δει ο παππούς τα κόκκινα γυαλιστερά παπούτσια της που ‘ταν τόσο όμορφα! Της τα ‘χε φέρει ο πατέρας της όταν επέστρεψε από κάποιο ταξίδι κι από εκείνη τη μέρα δεν τα ‘βγαλε απ’ τα πόδια της, καμάρωνε που τα φορούσε. Ο παππούς γύρισε και την κοίταξε, τα μάτια του της χαμογέλασαν.”
Έπειτα από πολλά χρόνια, ένα ζευγάρι παιδικά κόκκινα λουστρίνια σε μια βιτρίνα θα τη γυρίσουν στο παρελθόν.
Το μακρύ ταξίδι μιας ελληνικής οικογένειας που άρχισε στα μέσα του 19ου αιώνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τέσσερις γενιές που η Ιστορία σημάδεψε τη μοίρα τους. Άντρες και γυναίκες, που γνώρισαν το πάθος, τον έρωτα, τη χαρά της δημιουργίας, τη ζεστασιά της οικογένειας, αλλά και την αποτυχία, τη μοναξιά.
Ζάκυνθος, Οδησσός, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Αθήνα. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση ο Γιάγκος με την οικογένειά του εγκατέλειψε την Οδησσό και ρίζωσε στην Κωνσταντινούπολη. Η δισέγγονή του Νένα θα ζήσει τον αφανισμό των Ρωμιών και το τέλος μιας εποχής. Στην Αθήνα όπου θα βρεθεί θα χαράξει τη δική της διαδρομή, όμως η Πόλη θα είναι πάντα εκεί.
«Το θεώρημα του παπαγάλου», Ντένι Γκετζ
Τι σχέση μπορεί να έχει ένας παπαγάλος με τα μαθηματικά; Πώς μπορούν να συνεργαστούν ο παπαγάλος, ένας ηλικιωμένος πρώην βιβλιοπώλης, ένα κουφό αγόρι και τα ετεροθαλή δίδυμα αδέρφια του, διάνοιες στα μαθηματικά, στη διαλεύκανση ενός φόνου που συνέβη χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους; Ποια θεωρήματα πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να επιλύσεις τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις της καθημερινής ζωής; Πόση λογοτεχνία μπορεί να χωρέσει σε μια εξίσωση; Το μυθιστόρημα του Ντενί Γκετζ, που ενθουσίασε κριτικούς και χιλιάδες αναγνώστες σε δεκάδες χώρες, είναι μια γοητευτική λογοτεχνική περιπλάνηση στον μαγικό κόσμο της ιστορίας των μαθηματικών· ένα ταξίδι μύησης στην σκέψη του Ευκλείδη, του Φερμά, του Όιλερ, του Γκόλντμπαχ και άλλων κορυφαίων μαθηματικών· μια αναδρομή στα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η επιστήμη τους στη διάρκεια των αιώνων.
«Δυο φορές άνοιξη», του Μάνου Κοντολέων
Αθήνα, 1986. Το καλοκαίρι έχει μόλις τελειώσει, η άνοιξη μοιάζει να είναι πολύ μακριά και στην ταράτσα της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών η Ανθή αγναντεύει από ψηλά την πόλη των Αθηνών. Πρωτοετής, στο πάρτι καλωσορίσματος των νέων σπουδαστών, καθώς η πολιτική της σχολής στοχεύει στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ της παλαιάς και της νέας σπουδάζουσας νεολαίας. Και το πετυχαίνει περίφημα. Διότι εκεί, στην ταράτσα της σχολής, η πρωταγωνίστριά μας Ανθή θα γνωριστεί με τον δευτεροετή Δημήτρη και κάπως έτσι θα ξεκινήσει η ερωτική τους περιπέτεια.
«Μυρίζεις σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης», της είπε κι εκείνη παρασέρνεται από τη γοητεία του. Είναι αρρενωπός, αλλά επιπόλαιος και ανώριμος, κι η Ανθή δυσκολεύεται μαζί του, καθώς δεν είναι συνηθισμένη στις αντρικές συναναστροφές. Τέλειωσε σχολείο θηλέων που το διευθύνανε καλόγριες, οι οποίες, βέβαια, δεν γνώριζαν ότι η τολμηρή «Ιουστίνη» του Μαρκήσιου ντε Σαντ κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι.
Ο Μάνος Κοντολέων καταφέρνει με τριτοπρόσωπη αφήγηση να μας αποκαλύψει σφαιρικά το σύμπαν των πρωταγωνιστών, κάνοντάς μας να νιώσουμε τις αγωνίες τους, με μια γραφή καλοδουλεμένη, ζωντανή και άμεση, με περιγραφές που κινητοποιούν όλες τις αισθήσεις.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας παρουσιάζονται τρισδιάστατοι, σύνθετοι, ο συγγραφέας τούς γνωρίζει σε βάθος γι’ αυτό κι εμείς κατανοούμε τους προβληματισμούς και τα διλήμματα τους, τους συμπαθούμε, τους συμπονάμε.
Η ερωτική τους σχέση προχωρά και το «ατύχημα» δεν θα αργήσει να συμβεί. Η Ανθή μένει έγγυος, θα μικροπαντρευτεί, θα γίνει μικρομάνα. Θα ακολουθήσει και δεύτερο παιδί. Τα χρόνια θα περάσουν γοργά κι εκείνη θα μεγαλώσει στο πλάι του Δημήτρη, στον άντρα με τον άστατο χαρακτήρα που, όπως όλα δείχνουν έχει ερωμένη. Πλούσια. Μεγαλύτερη απ’ αυτόν. Που κατεργάζεται σχέδια κι αναστατώνει τη ζωή της Ανθής. Πώς να διαχειριστεί μέσα της όλα τούτα;
Στις σελίδες του βιβλίου ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν, οι γονείς τους θα γεράσουν, τα βιώματα της ζωής θα τους αλλάξουν. Κι όταν θα γεννηθεί η κόρη τους, που η μοίρα θα της σταθεί σκληρή, τότε οι πρωταγωνιστές μας θα έρθουν αντιμέτωποι με μυστικά και ψέματα, ζητήματα ζωής και θανάτου. Έχουν, όμως, μεγαλώσει πια και θα τα αντιμετωπίσουν ώριμα, ως λογικά όντα, γνωρίζοντας πλέον τι θα πει ζωή.
Το Δυο φορές Άνοιξη είναι ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και την ποίηση στη ζωή, την ομορφιά και την ειλικρίνεια των ανθρώπων, είναι ένα βιβλίο-μάθημα ζωής. Ένα ταξίδι που ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίες του ’80, στον απόηχο της δολοφονίας του Καλτεζά και του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσέρνομπιλ, και φτάνει μέχρι σήμερα, παρουσιάζοντας τις κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές του τόπου, εστιάζοντας στην ψυχολογία των ηρώων της ιστορίας μας, τις αιτίες που την προκαλούν, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες, τα διλήμματα και το χρέος που αισθάνονται.
Και 2 προτάσεις για μικρούς αναγνώστες
«Αγριόδασος» του Colin Meloy
Ένα βιβλίο για εφήβους, με όση περιπέτεια και όση δόση περιπέτειας χρειάζεται…
Πώς κατάφεραν πέντε κοράκια να σηκώσουν στον αέρα ένα μωρό δέκα κιλών ήταν κάτι που η Πρου δεν μπορούσε να το καταλάβει, αλλά σίγουρα αυτή ήταν η τελευταία της έγνοια. Για την ακρίβεια, αν έπρεπε να φτιάξει μια λίστα με τις έγνοιες της εκείνη τη στιγμή που καθόταν αποσβολωμένη στο παγκάκι του πάρκου και παρακολουθούσε τον μικρό της αδερφό, τον Μακ, να απογειώνεται στα νύχια αυτών των πέντε μαύρων κορακιών, η εξιχνίαση του κατορθώματος αυτού σίγουρα θα βρισκόταν στον πάτο αυτής της λίστας. Πρώτη έγνοια στη λίστα: Ο μικρός της αδερφός, του οποίου είχε την ευθύνη, έπεφτε θύμα απαγωγής από πουλιά. Κι αμέσως από κάτω: Τι είχαν σκοπό να τον κάνουν;
Η ζωή της Πρου Μακίλ ήταν κανονική. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που ο μικρός της αδερφός έπεσε θύμα απαγωγής από ένα σμήνος κοράκια. Από κει και πέρα τα πράγματα γίνονται πραγματικά παράξενα. Κι αυτό γιατί, αν προσέξεις έναν οποιοδήποτε χάρτη της πόλης του Πόρτλαντ, στο Όρεγκον, υπάρχει μια μεγάλη πράσινη κηλίδα στην άκρη της πόλης που γράφει «Α.Α.» Είναι τα αρχικά των λέξεων «Αδιάβατος Αγριότοπος». Κανείς δεν έχει πάει εκεί ή –για να είμαστε ακριβείς– κανείς δεν έχει επιστρέψει από κει για να διηγηθεί τι είδε.
Εκεί ακριβώς πήγαν τα κοράκια τον αδερφό της Πρου…
Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια που θα φέρει την Πρου και τον φίλο της Κέρτις στα βάθη του Αδιάβατου Αγριότοπου. Εκεί θα ανακαλύψουν έναν μυστικό κόσμο γεμάτο πλάσματα που πολεμούν μεταξύ τους, ειρηνικούς μύστες και ισχυρές προσωπικότητες με σκοτεινότατα σχέδια. Το ταξίδι, που ξεκινά ως αποστολή διάσωσης, οδηγεί σε κάτι μεγαλύτερο, καθώς οι δύο φίλοι βρίσκονται μπλεγμένοι στην πάλη για την απελευθέρωση του αγριότοπου. Ενός αγριότοπου που οι ντόπιοι αποκαλούν Αγριόδασος.
Το ΑΓΡΙΟΔΑΣΟΣ είναι μια γοητευτική ιστορία γεμάτη θαύματα, κινδύνους και μαγεία, που αντιπαραβάλλει τις συγκινήσεις του μυστικού αυτού κόσμου με τη ζωή στη σύγχρονη πόλη. Αυθεντικό, ολόφρεσκο και δροσερό, δίχως όμως να απομακρύνεται από την κλασική λογοτεχνία του φανταστικού, είναι ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να έχει προέλθει μονάχα από τη φαντασία του Κόλιν Μελόυ, που είναι γνωστός για τις δημιουργικές και ευφάνταστες μπαλάντες του ως τραγουδιστής των Decemberists. Προσεκτικά εικονογραφημένο από τις υπέροχες ζωγραφιές της βραβευμένης Κάρσον Έλλις, το ΑΓΡΙΟΔΑΣΟΣ είναι ένα μυθιστόρημα που προορίζεται να γίνει κλασικό.
«Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω» του Σάκη Σερέφα
Ένας δρόμος μικρός, νεογέννητος, που ξεκινάει τη διαδρομή του –τη ζωή του– με κέφι, όνειρα, απορίες, αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις και τούμπες. Ένας δρόμος που βλέπει καινούρια πρόσωπα, αγάπες, καβγάδες, χωρισμούς, γιορτές και χαρές μεγάλες – βλέπει και λύπες, ανθρώπων και ζώων. Ένας δρόμος που στο τέλος συγκινητικά κι ανθρώπινα πολύ μικραίνει. Και βάζει τελεία στις ιστορίες του. Μια μινιατούρα που θα μπορούσε να θεωρηθεί συμπυκνωμένο μυθιστόρημα ενηλικίωσης!
Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά Διαβάζω ιστορίες 8+, η οποία περιλαμβάνει ιστορίες που βοηθούν το παιδί που διαβάζει άνετα να αγαπήσει το βιβλίο.