Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η Παιδεία κάθε ανθρώπου, δηλαδή η «κουλτούρα» του, όπως λένε οι Ευρωπαίοι, μας πληροφορεί πόσο εξευγενισμένος είναι ο χαρακτήρας του, καθώς και πόσο γερές είναι οι ρίζες του. Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι εκπαίδευση και παιδεία είναι το ίδιο! Εκπαίδευση είναι η «μετάδοση» γνώσεων, ενώ παιδεία είναι το «καταστάλαγμα» αυτών των γνώσεων.
Γενικά η εκπαίδευση κάθε ανθρώπου αρχίζει από τη γέννησή του και τελειώνει με τον θάνατό του. Δε γίνεται δηλαδή η εκπαίδευση αποκλειστικά ΜΟΝΟ στο σχολείο, αλλά και μέσα στην οικογένεια, στην κοινωνία, γι’ αυτό τα περισσότερα τα μαθαίνουμε στο σχολείο της ζωής.
Τα παλιά τα χρόνια και σε περιόδους σκλαβιάς τα περισσότερα παιδιά δεν πήγαιναν σχολείο, αλλά μάθαιναν τα βασικά από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους και από τους γονείς τους. Και τα βασικά βέβαια δεν είναι οι μαθηματικές εξισώσεις, αλλά δεξιότητες και συμπεριφορές, χρήσιμες για το βίο τους. Οδηγός τους τότε ήταν η παράδοση. Με πυξίδα τους λοιπόν την παράδοση τραβούσαν την ανηφόρα της ζωής. Άμα έχεις γερές ρίζες πίστευαν, πολύ σωστά, δεν μπορεί να σε ξεριζώσει ο άνεμος της διαφθοράς.
Η εκπαίδευση υπήρξε ανέκαθεν ο σημαντικότερος παράγοντας πολιτισμού, δεδομένου ότι μεταβιβάζει σε κάθε γενιά την πείρα, την γνώση και τη μνήμη των προηγούμενων γενεών. Η κάθε νέα γενιά, δεν ξεκινάει από την αρχή τον αγώνα της και από το μηδέν, αλλά από το σημείο που το είχε προχωρήσει η προηγούμενη γενιά. Ακριβώς όπως και η σκυτάλη, που περνάει από τον έναν αθλητή στον επόμενο.
Με την οργανωμένη και τη συστηματική εκπαίδευση, προσπαθεί το κράτος να διαμορφώσει πολίτες στα πρότυπα που έχει καθιερώσει. Αυτός είναι ο λόγος, που κάθε κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη της εκπαίδευσης. Πολλές φορές, μέσα από τα σχολικά βιβλία, βρίσκουν την ευκαιρία κάποιοι να περάσουν μηνύματα στα παιδιά και δε διστάζουν να παρουσιάσουν τα ιστορικά γεγονότα παραποιημένα!
Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι για να μάθεις κάτι θα πρέπει να σε ενδιαφέρει. Και πραγματικά, άμα σε ενδιαφέρει και σου αρέσουν, π.χ. τα αυτοκίνητα, ρωτάς, διαβάζεις, ψάχνεις και μαθαίνεις πολλά για τα αυτοκίνητα. Αντίθετα, άμα σε μάθουν κάτι με το ζόρι, που δεν σε ενδιαφέρει, γρήγορα το ξεχνάς.
Όταν οδηγός των Ελλήνων ήταν η παράδοση, ξέρανε ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, δεν είναι ούτε χωράφι ούτε οικόπεδο για να ανήκει στη Δύση ή στους Έλληνες, αλλά ΕΜΕΙΣ ανήκουμε στην Ελλάδα, όπως στη μάνα μας, γι’ αυτό θυσιαζόμαστε γι’ αυτήν. Αυτά πίστευαν άλλοτε και έλεγαν οι ξένοι ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Σήμερα πολεμάμε μεταξύ μας, για τον… Ολυμπιακό! Κύριε ελέησον.