Αντιγράφει ο Χρυσόστομος Δ. Σύρκος
ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Όστις βούλεται σωθήναι, προ πάντων χρη αυτώ την καθολικήν κρατήσαι πίστιν, ην ει μη τις σώαν και άμωμον τηρήσειεν, άνευ δισταγμού, εις τον αιώνα απολείται. Πίστις δε καθολική αυτή εστίν, ίνα ένα Θεόν εν Τριάδι και Τριάδα εν μονάδι σεβώμεθα, μήτε συγχέοντες τας υποστάσεις, μήτε την ουσίαν μερίζοντες. Άλλη γαρ εστιν η του Πατρός υπόστασις, άλλη του Υιού, και άλλη του αγίου Πνεύματος. Αλλά Πατρός και Υιού και αγίου Πνεύματος μία εστί Θεότης, ίση δόξα, συναϊδιος η μεγαλειότης. Οίος ο Πατήρ, τοιούτος και ο Υιός, τοιούτο και το Πνεύμα το άγιον. Άκτιστος ο Πατήρ, άκτιστος ο Υιός, άκτιστον και το άγιον Πνεύμα. Ακατάληπτος ο Πατήρ, ακατάληπτος ο Υιός, ακατάληπτον και το Πνεύμα το άγιον. Αιώνιος ο Πατήρ, αιώνιος ο Υιός, αιώνιον και το άγιον Πνεύμα. Πλην ου τρεις αιώνιοι, αλλ’ εις αιώνιος. Ώσπερ ουδέ τρεις άκτιστοι, ουδέ τρεις ακατάληπτοι, αλλ’ εις άκτιστος, και εις ακατάληπτος.
Ομοίως παντοκράτως ο Πατήρ, παντοκράτωρ ο Υιός, παντοκράτωρ το Πνεύμα το άγιον. Πλην ου τρεις παντοκράτορες, αλλ’ εις παντοκράτωρ. Ούτω, Θεός ο Πατήρ, Θεός ο Υιός, Θεός και το Πνεύμα το άγιον. Πλην ου τρεις Θεοί, αλλ’ εις Θεός.
Ωσαύτως, Κύριος ο Πατήρ, Κύριος ο Υιός, Κύριον και το Πνεύμα το άγιον. Πλην ου τρεις Κύριοι, αλλ’ εις εστί Κύριος. Ότι, ώσπερ μοναδικώς εκάστην υπόστασιν Θεόν και Κύριον ομολογείν χριστιανική αληθεία αναγκαζόμεθα, ούτε τρεις Θεούς, ή τρεις Κυρίους λέγειν καθολική ευσεβεία κωλυόμεθα. Ο Πατήρ απ’ ουδενός εστι πεποιημένος, ούτε δεδημιουργημένος, ούτε γεγεννημένος. Ο Υιός από μόνου του Πατρός εστιν, ου πεποιημένος, ουδέ δεδημιουργημένος, αλλά γεγεννημένος (εκ του Πατρός) το Πνεύμα το άγιον από του Πατρός, ου πεποιημένον, ούτε δεδημιουργημένον, ούτε γεγεννημένον, αλλ’ εκπορευτόν. Εις ουν εστι Πατήρ, ου τρεις Πατέρες. Εις Υιός, ου τρεις Υιοί, εν Πνεύμα άγιον, ου τρία Πνεύματα άγια. Και εν αυτή τη Τριάδι, ουδέν μείζον, ή έλαττον, αλλ’ όλαι αι τρεις υποστάσεις συνδιαιωνίζουσαι εαυταίς εισί και ίσαι. Ώστε κατά πάντα, ως είρηται, και Τριάς εν μονάδι και μονάς εν Τριάδι λατρεύεται. Ο θέλων ουν σωθήναι ούτω περί της αγίας Τριάδος φρονείτω. Πλην αναγκαίον έτι εστί, προς αιώνιον σωτηρίαν, όπως και την ενανθρώπησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ορθώς πιστεύη. Έστιν ούν πίστις ορθή, ίνα πιστεύωμεν και ομολογώμεν ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ο του Θεού Υιός, και Θεός και άνθρωπος εστί. Θεός εστιν εκ της ουσίας του Πατρός, προ αιώνων γεννηθείς, (και άνθρωπος εστιν εκ της ουσίας της Μητρός, εν χρόνω γεννηθείς). Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, εκ ψυχής λογική και ανθρωπίνης σαρκός υποστάς. Ίσος τω Πατρί κατά την θεότητα. Ελάττων του Πατρός κατά την ανθρωπότητα (εις θεότητα) ος, ει και Θεός υπάρχει και άνθρωπος, όμως ου δύο, αλλ’ εις εστι Χριστός. Εις δε, ου τροπή θεότητος εις σάρκα, αλλά προσλήψει ανθρωπότητος εις θεότητα. Εις πάντως, ου συγχύσει φύσεων, αλλ’ ενώσει υποστάσεων. Ώσπερ γαρ ψυχή λογική και σαρξ εις εστιν άνθρωπος, ούτε Θεός και άνθρωπος εις εστι Χριστός, ο παθών διά την ημετέραν σωτηρίαν και κατελθών εις τον άδην, και τη τρίτη ημέρα αναστάς εκ των νεκρών, και ανελθών εις τους ουρανούς και καθήμενος εκ δεξιών του Θεού και Πατρός του παντοκράτορος. Όθεν ελεύσεται κρίναι ζώντας και νεκρούς. Ου τη παρουσία πάντες άνθρωποι αναστήσονται συν τοις εαυτών σώμασιν, αποδώσοντες περί των ιδίων έργων λόγον. Και οι μεν τα αγαθά πράξαντες πορεύσονται εις ζωήν αιώνιον. Αυτή εστίν η καθολική πίστις, ην ει μη τις πιστώς τε και βεβαίως πιστεύση, σωθήναι ου δυνήσεται.